donderdag 3 maart 2016

Begrafenispolis: de achtergrond

Niet om me te verdedigen, maar gewoon om duidelijkheid te geven over de achtergrond van het aanschaffen van de begrafenispolissen waar ik vorige week over schreef, geef ik hierbij een uitleg.

Lees het als het je interesseert, doe dat vooral niet als het jou een rotzorg zal zijn wat 23 jaar geleden de achtergrond was.

In 1993 was ik 40 jaar en 9 jaar werkloos. Ik was op latere leeftijd begonnen met een opleiding en ontving mijn diploma toen ik 31 was. Ik heb me een slag in de rondte gesolliciteerd, maar ik werd 1 jaar na het diploma ook nergens meer uitgenodigd voor een gesprek. De crisis begin tachtiger jaren was ernstiger dan in de afgelopen jaren en zeker 10% van de beroepsbevolking was werkloos, vooral onder pas afgestudeerde mensen zonder werkervaring was de werkloosheid hoog.
We hadden bijna alleen vrienden die ook langdurig in de bijstand zaten. Het algemene beeld was dat we voor altijd in de bijstand zouden blijven, dat was ons toekomstperspectief. Gewoon muurvast in die valkuil die bijstand heet. Natuurlijk was het fijn dat we geld kregen en niet dakloos waren en niet hoefden te bedelen of andere zaken hoefden te doen om te overleven.
We zaten dus langdurig in de bijstand, met 2 kinderen, oudste was 6 en jongste 3 jaar. We hadden geen uitvaartverzekering. De contactpersoon van de Sociale Dienst had er op aangedrongen om goed verzekerd te zijn: inboedelverzekering en uitvaartverzekering, zodat we bij calamiteiten niet voor verrassingen zouden komen te staan. Ook schoonvader, die bode was van een uitvaartorganisatie, had een begrafenisverzekering geadviseerd. 

Toen overleed de zus van schoonvader en de erfenis zou verdeeld worden over de neven en nichten. Later bleek dat ook haar beide stiefzoons een deel zouden ontvangen. In totaal zou de erfenis over 16 personen verdeeld worden. Schoonvader wist niet precies hoe welvarend zijn zus was, maar hij dacht dat het een 'aardig bedragje' zou zijn. Wat dat dan precies inhield, dat wisten we niet.

We hadden wat spaargeld, een buffer die we zo langzamerhand door heel zuinig leven hadden opgebouwd. Lang niet het maximale vermogen dat we als gezin in de bijstand mochten hebben, maar we hadden wat achter de hand. Het was ons spaargeld, waar wij naar ons idee naar eigen inzicht over konden beschikken. Wij hadden het zelf bij elkaar gespaard.
We hadden geen idee hoeveel we van tante zouden erven, maar het leek ons een goed plan om te zorgen, dat we met die erfenis die er bij kwam, niet boven het maximale spaargeld voor mensen met bijstand uit zouden komen.

Dus kochten we een begrafenispolis. Dit betekende dat we in plaats van een maandelijkse premie een bedrag ineens betaalden. Dan waren we goed verzekerd, dat dachten we tenminste. Achteraf bleek dat dit bedrag wel heel magertjes was en we daar helemaal geen uitvaart van konden bekostigen, zo werd ons een aantal jaren later voorgerekend, maar in 1993 dachten we dat we daarmee voor altijd klaar zouden zijn. Dus betaalden we omgerekend in euro's elk 1818 euro (4000 gulden) en hadden we een verzekering die uitkeerde bij overlijden.
We hadden ruim een jaar lang geen buffer, die hadden we pas weer toen een jaar later die erfenis uitbetaald werd aan vriend.

Het bruto jaarinkomen in de bijstand was in 1993 voor ons gezin in totaal 31.940 gulden. Misschien had ik het anders gedaan als ik geweten had dat ik 6 jaar later een echte baan zou hebben en zelf mijn geld zou gaan verdienen. Misschien hadden we dan ons spaargeld niet uitgegeven en waren we 3 maanden uit de bijstand gegaan om eerst het te veel aan erfenis op te maken, dat vind ik na 23 jaar en vanuit een totaal ander perspectief moeilijk te bepalen.

Dat spaargeld was moeizaam bij elkaar gespaard. Als we geen spaargeld hadden uitgegeven hadden aan de uitvaartverzekering dan had ik waarschijnlijk spijt gehad van:
- nooit eens in de zomer 2 weken een caravan op Ameland huren. Om de kosten te drukken gingen we altijd 1 week
- nooit naar een echte kapper gaan. Ik knipte man en dochters en ging zelf naar de goedkope kappersvakschool om door een leerling vergeknipt te worden.
- nooit gewoon eens kleding kopen. Altijd 2e hands, zelfgemaakt van goedkope lappen van de markt of uit de uitverkoop.
- dragen van onderkleding tot het van ellende uit elkaar viel. Ondergoed met gaten? Ach het kon nog wel een paar maanden mee!
- een mooie pyjama of nachthemd? Een oud t-shirt was goed genoeg!
- we bezaten als volwassene elk maar 2 broeken en 1 paar schoenen.
- geen abonnement op een krant. Ik houd zo van krant lezen. Nieuws en achtergronden daarvan kwam alleen tot mij via de TV.
- niet naar de film, theater of wat dan ook en al helemaal niet naar Eurodisney of de Efteling
- nooit een bloemetje voor op tafel of leuke mini-narcisjes in het voorjaar.
- nooit uit eten en ook nooit afhaal-chinees of friet.
- geen vriezer bezitten en geen goedkope auto.

Niet dat bovenstaande "erg" was, nee dat niet. Het sparen was voor ons een way of life, maar iets ruimer leven was wel prettig geweest! 

20 opmerkingen:

  1. Ik vind dat hele begrijpelijke keuzes, volgens mij is daar niks illegaals aan.

    Enne...ik slaap ook alijd in een oud t-shirt. Kan het best betalen maar ik geef mijn geld liever aan bovenkleding uit. :D

    Een krant hebben we ook niet. De streekkranten, streekjournaals en 24 uur per dag nieuws en achtergronden op t.v. en internet vinden we voldoende. De krant vind ik erg duur.

    Door onze sobere levensstijl hebben we geen schulden en een buffer. Heerlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tegenwoordig kun je met internet zo veel informatie krijgen, dat een krant niet echt meer noodzakelijk is. Ik heb een digitaal abonnement, juist omdat ik gehecht ben aan de krant.

      Verwijderen
  2. En is de begrafenispolis nu dekkend voor de uitvaart die jij wil?
    Afgelopen jaar ervaren hoe duur dat eigenlijk is.
    Vorig jaar overleed mijn vader en hadden we in besloten kring de crematie heel simpel, aankomst, in de aula en koffie na plus 1 auto, kosten 5.500.
    Mijn moeder vond dat veel te duur en voor haar hebben we een compactpolis afgesloten van 2000 euro. Dit was ook prima hebben we paar weken geleden ervaren. Ook weer in besloten kring en alleen een bijeenkomst van een uur in een rouwkamer van het crematorium, waar de koffie, frisdrank en koekjes of tafel stonden en we dat namen wat we wilden, muziekinstallatie stond er ook. We hebben deze manier als erf fijn ervaren. De kist stond in een afgescheiden ruimte.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De crematie van mijn destijds 89 jarige moeder kostte 3,5 jaar geleden in totaal €5.861,62.
      Ze was voor €2.200,- verzekerd. De rest heb ik voorgeschoten en later verrekend met de erfenis.

      In 1996 hebben we elk 2400 gulden bijgestort in de begrafenisverzekering, toen zat er dus voor elk 6400 gulden in. Ik heb het uitgerekend hoeveel deze verzekering nu waard is: €6.024,- per persoon. Als ik nu overlijd, zou er dus ruim 6000 euro uitgekeerd worden. Dat is waarschijnlijk niet genoeg, iemand die jong overlijdt staat nog volop in het leven, dus komen er veel mensen.
      Als ik net als mijn moeder op mijn 89e overlijd, dan kan het kapitaal nog wat groeien en komen er minder mensen.

      Verwijderen
  3. Het zal me eerlijk gezegd inderdaad een rotzorg zijn wat je 23 jaar geleden heeft bewogen om dit te doen. Ik vind dat je daar geen verdediging voor hoeft te voeren.

    Het is tegenwoordig bon-ton om lekker te jijbakken. Iemand anders heeft geen rechten en is per definitie een profiteur. Door afkomst, kleur, sociale status of politieke voorkeur. Al die trollen mogen lekker gaan reaguren bij de Telegraaf. Kunnen ze met zijn allen samen lekker gallen.

    Rug recht (dan glijdt het makkelijker er af) en zeg en schrijf wat jij wil. Aan mij ben je geen verantwoording schuldig.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Volledig eens met Kreupelgeld. Jij hebt toen een verstandige keuze gemaakt, respect voor de positieve houding waarmee je je altijd gered hebt, ook al waren de omstandigheden niet altijd makkelijk. Julia

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind dat je destijds met de kennis die je had een verstandige keuze hebt gemaakt. Mensen die daar dingen van vinden .. ach, mensen vinden overal wat van. De tip van Kreupelgeld vind ik een hele goede!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Kreupelgeld heeft helemaal gelijk. Jammer dat die trollen zoveel aandacht genereren en krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Begrafenissen verschillen nogal in kosten.
    Keuze hoe, maar ook leeftijd . Mijn man overleed drie jaar terug , nog vol in werk etc. , maw veel bezoek en gasten op de uitvaart.Op zich geen uitbundige uitvaart maar toch 7500€.

    En je keuze toen sluit ik me aan bij kreupelgeld.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik vind het juist erg verstandig dat je die polis nam. Heb eens meegemaakt dat er geen verzekering was, dat was niet fijn voor de nabestaanden. Helemaal omdat daar ook geen spaarpot was. Juiste keuze van jou zou ik zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is precies wat ik wilde schrijven. Het was juist heel verstandig.

      Verwijderen
  9. Jou polis, jou beslissingen! Wij hebben ons bewust niet verzekerd oid.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als je voldoende geld nalaat is het niet beslist nodig om verzekerd te zijn. Dan kan de uitvaart bekostigd worden van jouw nagelaten vermogen.

      Verwijderen
  10. Inderdaad een slimme keuze toen. Ze zeggen dat je alleen moet verzekeren wat je zelf niet kunt dragen. Een begrafenis was in die tijd echt niet zelf te bekostigen geweest. Ik heb dus geen verzekering want er is voldoende geld om me fatsoendelijk te begraven indien nodig. Ik hoop dat het nog heel lang mag duren. ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Zelf heb ik 2 begrafenispolissen. Eentje afgesloten toen ik begon te werken, leeftijd midden 20, en 10 jaar later een bijgesloten.


    Het totaal verzekerd kapitaal is 13.000 euro. Ik heb gemiddeld nog een jaar of 30 te gaan. Waarschijnlijk zal een uitvaart tegen die tijd ook wel een flink bedrag zijn. Ik ga er maar vanuit dat ik voldoende ben verzekerd.

    Wat anoniem van 12.01 ook meld heb ik ook een keer gehoord. De nabestaanden hebben toen een lening moeten sluiten voor de uitvaart.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Tsjaa. Hier precies hetzelfde behalve de auto die we nodig hebben voor werk en medisch, en gaten in mijn ondergoed heb ik ook niet. Verschil tussen mij en jou is dat ik proef dat je dat heel erg gevonden hebt, en dat ik het niet als heel erg zie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vond het financieel niet heel erg, dat schrijf ik ook. Wat ik vervelend vond was dat het leven van een uitkering zo uitzichtloos was: geen collega's, weinig waardering voor wat je doet en wie je bent. Ik voelde mij buiten de samenleving staan.

      Verwijderen
  13. Ik zou me niet schuldig voelen. Je deed wat de sociale dienst je destijds op her hart drukte.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik snap het probleem niet. Jij deed iets wat legaal was en wat je toen een goed idee vond. Waarom je nog verantwoorden? Laat zo'n trol lekker in z'n hol kruipen.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.