zondag 31 mei 2015

Waarom € 900.000,- ????

In de drie noordelijke provincies is er 1 instantie die voor de waterschappen de waterschapsbelasting int, die heet HEF. De waterschapsbelasting wordt gebruikt voor schoon water, voor veilige dijken, onder controle houden van de grondwaterspiegel, dat soort werk. De dijken langs de kanalen zijn door de aardbevingen aan extra slijtage onderhevig en ook is het van groot belang dat de zeedijken bij storm en springtij het water kunnen tegenhouden. Natuurlijk is het wat waard om droge voeten te houden en te zorgen dat ons rioolwater schoongemaakt wordt voordat het water op het buitenwater geloosd wordt.

Maar .............. recent is bekend geworden dat de ex-directeur ruim €900.000,- (om precies te zijn €905.571,00) heeft ontvangen bij zijn ontslag. Dit is een afkoopsom van bijna 1 miljoen euro! Deze directeur moest vorig jaar gedwongen vertrekken. Volgens het Dagblad van het Noorden is deze afkoopsom slim weggestopt in diverse documenten, waardoor het nieuws nu pas naar buiten komt.
Lees ook hier op de site van RTV-noord.

Dat kan toch niet waar zijn! De man heeft dus van mijn ons belastinggeld een oprotpremie gekregen! Eigenlijk zit ik hier te briesen van woede over dit soort praktijken.

Ik weet niet waarom de man weg moest, daar heb ik geen idee van, maar zo iemand heeft toch ook gewoon recht op WW of wachtgeld of zo?
Waterzuivering bij het Eemskanaal, dichtbij mijn woonwijk.
Voor als je het leuk vindt: op GeenStijl kun je een heleboel reacties lezen 

Lees hier het bericht dat ik eerder vandaag schreef: over kaas met bijzondere smaken.

Kaas met bijzondere smaken: mosterdkaas, peterseliekaas, knoflook- en sambalkaas

Kaas vind ik erg lekker! Vooral kaas met een toegevoegd smaakje. In de winkel kun je (smeer)kaas kopen in allerlei varianten. De laatste tijd zag ik sambalkaas en mosterdkaas. De prijs van deze bijzondere kazen is vaak een stuk hoger dan van gewone lekkere kaas. Eigenlijk snap ik niet goed waarom die met toevoegingen duur verkocht worden.
De sambalkaas die ik laatst proefde bij AH was heel erg pittig. 
Waarom niet een dun laagje sambal of mosterd op je boterham gelegd en dan een plak kaas? Dan kun je de hoeveelheid aanpassen aan jouw eigen smaak.
Verse fijngesneden peterselie of een halve uitgeperste knoflookteen zijn ook veel smakelijker dan het kleine beetje dat door de smeerkaas of roomkaas gaat.
Mijn bezuinigingstip van vandaag: voeg zelf de smaak toe aan gewone kaas. Dat is een stuk goedkoper en beter aangepast aan jouw persoonlijke voorkeur.
Sambalkaas

zaterdag 30 mei 2015

30 jaar geleden

Op 30 mei 1985 was het een prachtige, stralende meidag. Ik zou bevallen van mijn eerste kind. Het was 7 dagen voor de uitgerekende datum. De vliezen waren gebroken, er was sprake van groen vruchtwater, dus we kwamen naar het ziekenhuis voor de bevalling. Ik had het kind de dag van tevoren nog voelen bewegen, dus we waren vol optimisme.
Daar in het ziekenhuis bleek dat er geen harttonen waren. Dat hoefde nog niet te betekenen dat er iets vreselijk mis zou zijn, ik was heel dik en misschien lag het kind zó diep dat er geen harttonen gehoord konden worden. Er moest een echo gemaakt worden. Tijdens deze echo sloeg de echoscopist onwillekeurig haar hand voor haar mond van schrik. Toen was het mij wel duidelijk. De gynaecoloog kwam en voerde het gesprek. We konden kiezen:
- weer naar huis en wachten tot de bevalling zich vanzelf aandiende
- die dag bevallen dmv een keizersnee
- de bevalling inleiden
Daar mochten we over nadenken, we hoefden ons niet te haasten, we hadden alle tijd. We zaten op een bankje in de mooie parkachtige tuin van het Diaconessenziekenhuis en probeerden het gehoorde te verwerken. Weer naar huis met een dood kind in mijn buik was voor mij geen optie.
We kozen voor inleiding. Het was een eindeloze bevalling, het schoot absoluut niet op. Dat kwam waarschijnlijk ook doordat mijn dode kindje niet mee kon werken. Het was zo'n marteling, dat er uiteindelijk voorgesteld werd om het kind met de tang te halen. Ik zou onder narcose bevallen van het kindje. Toen ik weer bijkwam, was ik hondsberoerd van de narcose en geradbraakt. Lopen ging moeizaam en ik kon niet plassen. Ik heb nog zeker 5 dagen een catheter gehad om de urine af te voeren. Ik wilde graag naar huis, maar dat mocht pas als ik zonder catheter kon.
Door die catheter kon ik niet naar de crematie, ik bleef in het ziekenhuis terwijl mijn vriend en onze ouders aanwezig waren bij de crematie.
Ons werd door de arts afgeraden om het kindje te zien, maar er was een vooruitstrevende verpleegkundige die zei: doe het wel, anders haal je je later de wildste dingen in je hoofd en de werkelijkheid valt bijna altijd mee. Die raad hebben we opgevolgd en we hebben haar gezien. Een erg rond, maar mooi, gaaf kindje met donkerblonde krulletjes. Ze lag in een kistje en daar hebben we haar bekeken. Ze leek achteraf gezien sprekend op mijn jongste dochter bij haar geboorte.
Waar was ze aan overleden? Ze was op de vroege ochtend van de bevalling overleden doordat ik zwangerschapsdiabetes bleek te hebben. Die diabetes was niet ontdekt. Al haar organen waren aangedaan en ze had een fors gewicht, ruim 10 pond. Dat de diabetes niet ontdekt was had te maken met een extreem hoge nierdrempel. Er zat geen suiker in mijn urine, maar wel volop in mijn lichaam. Er werd destijds getest met strookjes die in de urine werden gedaan.

Wat had ik achteraf anders gedaan?
Ik had voor een keizersnee gekozen.
Ik had absoluut naar de crematie gewild, desnoods in een rolstoel.
Ik had anders afscheid willen nemen van mijn kindje, haar in de armen willen nemen. Haar vasthouden.
Ik had foto's van haar willen hebben, om zo nu en dan naar te kijken.

Waar ben ik wel heel tevreden mee?
Dat we haar gezien hebben en het advies van de arts genegeerd hebben.
Dat ik de tijd genomen heb om alle babyspullen op te ruimen, niet direct alles naar zolder, maar beetje bij beetje afscheid genomen heb.
Ook ben ik tevreden over het feit dat ik in een praatgroep gezeten heb voor ouders van een overleden kind. In de groep zaten 5 ouderparen die hun kind tijdens of in de weken na de bevalling verloren. Ik heb van hen veel steun gehad en ik heb mijn verhaal kunnen vertellen en het verlies tot op zekere hoogte kunnen verwerken.

Helemaal slijt het nooit. Zeker rond deze tijd van het jaar ben ik toch wel vaak heel verdrietig. Ik slaap slecht en ben er met mijn hoofd niet helemaal bij. Dat mooie kleine kindje, wat zou het fijn zijn geweest als het anders gelopen was!
Maar ja, oudste dochter zou wel zeggen: "maar dan had je mij niet gehad!" Nou, ik had oudste absoluut niet willen missen evenmin als jongste!

vrijdag 29 mei 2015

Toch aardgaswinning vlakbij de stad Groningen!

Of beter gezegd, vlakbij mijn huis.
De Raad van State heeft vandaag uitspraak gedaan en er mag gas gewonnen worden uit het gasveld ten oosten van de stad, locatie Eemskanaal. En ik woon in het oosten van de stad, vlakbij het Eemskanaal.
Kaart: Namplatform.nl

Jammer! Ik had graag gezien dat het afgelopen was. Helaas mag de NAM nog steeds gas onder mijn voeten wegpompen.
Op het kaartje zie je het gasveld (=groen). De grijze vlek met die tentakels is de stad Groningen.

In september dit jaar is er een groot proces tegen de NAM. Dan gaat het over de bodemprocedure en daarbij gaat het om een uitspraak over de beroepsschriften die tegen het definitieve gasbesluit van minister Kamp van Economische Zaken zijn ingediend. Dit proces zal gevoerd worden in Assen, in de grote zaal van het theater De nieuwe Kolk, zodat er ruimte is voor veel belangstellenden. Ook zal het proces integraal op de noordelijke tv zenders worden uitgezonden.

Ik weet wel, aardbevingen hier in Groningen zijn veel minder erg dan in Nepal. Er is echter één essentieel verschil: de aardbevingen hier hadden voorkomen kunnen worden en die in Nepal niet. En de Nederlandse overheid en de NAM spelen niet altijd een fraaie rol in dit geheel.

Cake in een mok

Huisvlijt schreef een stukje over een mug cake. Dat is niet een cake met muggen erin, die aansluit bij de nieuwe trend om insecten te eten, maar een cake in een mok. Je maakt het beslag voor een cakeje in een grote mok en zet dat in de magnetron en je hebt een vers cakeje. Gemakkelijk voor als je niets in huis hebt en je krijgt onverwacht bezoek. Dat komt bij mij nogal eens voor. Meestal heb ik niets lekkers in huis.
Dus het idee van een mug cake vond ik wel interessant!
Huisvlijt verwees naar een boekje wat je bij Bol kunt aanschaffen. Als rechtgeaarde consuminderaar denk ik dan: zouden er op internet niet recepten te vinden zijn? Ik hoef toch niet een boekje aan te schaffen en te laten verzenden?
Dus ik op zoek op het wereldwijde web en ja, ik vond een heleboel verschillende recepten. Geld uitgeven aan een boekje is dus niet echt nodig. Misschien was het bericht van Huisvlijt een advertorial?

Ingrediënten voor 1 grote mok
4 el bloem
2 el suiker
2 el cacao
3 el melk
1 el zonnebloem olie
1 ei
1/2 tl bakpoeder

Meng alles goed met een vork of een lepel. Zorg dat het een gelijkmatig mengsel wordt en doe de mok 1,5 minuut in de magnetron op vol vermogen.

Een heerlijk hapje voor bij de koffie of thee!

Mijn cakeje in mijn 450 ml mok
Mijn mok was eigenlijk een beetje te groot, waardoor de cake niet boven de mok uit kwam en dat is volgens mij wel de bedoeling.

Ik heb ook het recept geprobeerd voor een veel gezondere cake in een mok.

Ingrediënten voor 1 grote mok
4 lepels havermout
1 banaan
1 ei
snufje kaneel

Prak de banaan en meng met het ei. Doe dan de havermout er door en een snufje kaneel.
1,5 minuut in de magnetron is voldoende.
mmm, nog lekkerder!

PS: toch even een waarschuwing, de mok wordt heel HEET! Dus gebruik een ovenwant of pannenlappen.

donderdag 28 mei 2015

En? Hoe zit het met jouw pensioen?

Tot een jaar op 10 geleden maakte ik mij niet erg druk om mijn pensioen. Het was een ver-van-mijn-bed-show en ik was nauwelijks geïnteresseerd.
Ik denk dat dit voor veel mensen geldt. Ooit krijg je pensioen, in een verre toekomst, maar dat lijkt nog zó ver weg, dat je de weg daar naartoe niet kunt overzien.
De overheid heeft de pensioenleeftijd ook nog verschoven, waardoor de pensioenleeftijd nóg weer verder in de toekomst ligt. Mijn kinderen moeten doorwerken tot hun 67e en misschien nog wel veel langer, wie zal het zeggen?

Ondertussen ben ik op een leeftijd waarop de pensioenleeftijd naderbij komt.
Pff, nog maar 3,5 jaren en het is zo ver!

Recent heeft het Nibud een Pensioenschijf-van-vijf gelanceerd.
Hoezo vijf?
1. Je hebt je AOW
2. Mogelijk heb je recht op een uitkering uit een pensioenfonds
3. Misschien heb je daarnaast nog lijfrentes of bankspaartegoeden.
4. Inkomen uit vermogen
5. Inkomen uit werk na je pensioen
Aan de hand van het programma kun je uitrekenen hoe je er voor staat als je met pensioen bent.

Nog over nr. 3: ik heb 10 jaren aan pensioensparen gedaan vanuit een spaarloonregeling. Door de beide regelingen had ik dubbel belastingvoordeel. Ik legde iedere maand ca. 50 euro in, maar daar merkte ik netto erg weinig van. Er waren jaren dat het rendement 19,52% bedroeg. In 2002 en 2008 was het rendement negatief, namelijk respectievelijk - 9,10% en -20,64%. Tegen de tijd dat ik met pensioen ga, heb ik inclusief het rendement zo'n 13.000 gespaard en ontvang ik een netto uitkering van 55 euro per maand.  

Natuurlijk kan ik het niet laten om deze pensioenschijf te doorlopen en te kijken hoe ik uitkom. Heb ik genoeg na mijn pensioen? Ik heb altijd gedacht: ik zal het er mee moeten doen, ik heb al véél meer dan ik in de jaren dat ik in de bijstand zat, dacht te zullen krijgen.

Het is duidelijk dat mijn inkomen niet riant is, maar door mijn bijna afgeloste hypotheek heb ik gelukkig toch redelijk wat speelruimte.
Aan de hand van je inkomen doet het berekeningsprogramma voorstellen voor je vaste uitgaven. Meer inkomen = meer geld voor uitgaven als "kleding en schoenen" en "vakantie en hobby".

In de eerste berekening kwam ik iedere maand 35 euro tekort.  Dus heb ik de uitgaven voor vakantie, hobby en vrije tijd nog maar eens even wat bijgesteld. Het bedrag dat Nibud voorstelde was 219 per maand, daar heb ik €175,- van gemaakt en dan houd ik iedere maand een tientje over.
Het is leuk om met het programma te spelen en te kijken wat de effecten zijn van bezuinigingen op de boodschappen of het aflossen van je hypotheek.
Ook voor mensen die nog lang niet aan hun pensioen toe zijn.

woensdag 27 mei 2015

Vader Jo en schoonpa Jan

Nog meer over vroeger.

Mijn vader Jo was van augustus 1923 en mijn schoonvader Jan van januari 1924. Ze waren dus ongeveer even oud. Jo woonde in de provinciestad Leeuwarden en Jan op een klein dorp, ook in Friesland. Het leven was in de twintiger jaren niet gemakkelijk. Het was voor de gezinnen moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Jo kreeg nog 2 zussen, hij was de oudste. Jan was de 2e zoon, hij had nog 3 zussen. Hij was het middelste kind van de 5 kinderen.

Jan en Jo moesten, nadat ze de lagere school doorlopen hadden, werken voor de kost.
Jan in de slagerij van zijn vader, hij ging naast het werk overdag naar de handelsavondschool, want hij moest papieren hebben om eventueel ooit een bedrijfje of een winkel over te kunnen nemen.
Jo ging nog steeds naar school, naar de Mulo, maar daarnaast moest hij meewerken in de kleermakerij van zijn oom. Hij moest 's avonds en in het weekend op een fiets met een grote mand voorop kleding en rekeningen bezorgen bij klanten. Het was crisis, zeker na de beurskrach van 1929. Er was geen geld voor personeelsleden van buiten de familie, dus kinderen moesten vanaf hun 12e meehelpen om de kost te verdienen. Ook de winkeliers hadden het moeilijk, want mensen bezuinigden ook op vlees en kleding. Het was al heel wat dat Jo mocht doorleren, want dat kostte geld: geld voor boeken, voeding, kleding etc. Een kind dat fulltime werkt, brengt verdiensten mee naar huis en kost minder. Kinderbijslag was er nog niet, deze financiële tegemoetkoming werd in Nederland ingevoerd in 1941 en voor zelfstandigen zoals de vader van Jan, pas in 1951. Mijn vader Jo behaalde in 1939 zijn  Mulo diploma en ging aan het werk op een kantoor.

In mei 1940, toen Jo en Jan 16 jaar waren, brak de oorlog uit en vielen de nazi's Nederland binnen. In de eerste jaren werden deze jongeren nog met rust gelaten en konden ze blijven werken, maar vanaf 1942 werden Nederlandse mannen gedwongen in Duitsland te gaan werken. Door de oorlog waren veel Duitse mannen vertrokken, en soms ook op het slagveld gesneuveld, maar de Duitse (oorlogs-)industrie moest wel doordraaien. Daar waren werkkrachten voor nodig en die werden uit de bezette landen gehaald. Ook Jo en Jan moesten naar Duitsland, ze zagen geen kans om onder te duiken.
In de 2e wereldoorlog waren ruim een half miljoen Nederlandse mannen tewerkgesteld in Duitsland. In Nederland woonden toen 9 miljoen mensen.
Als gevolg van slechte huisvesting, gezondheidsproblemen, arbeidsongevallen of bombardementen kwamen er, naar schatting van het Rode Kruis, 30.000 landgenoten in Duitsland om het leven. Een onbekend aantal kwam terug met blijvend lichamelijk of psychisch leed.
In de loop van 1942 en ook in 1943 en 1944 zijn veel Nederlandse mannen naar Duitsland gevoerd om daar tewerkgesteld te worden.
Zo ook Jo en Jan. Wanneer zij vertrokken weet ik niet, Jan wilde er bijna niets over kwijt en mijn vader heb ik er niet naar gevraagd.

Vader Jo werkte eerst in Leipzig en later in Hof, in noord Beieren. Voor mijn vader was het een angstige tijd. Hij was homoseksueel en in Nederland werden homo's nauwelijks getolereerd, maar zeer zeker niet in Naziduitsland. Hoe zorg je dat je niet opvalt en niet met een roze driehoek in een concentratiekamp eindigt? Het was zeker niet gemakkelijk. De steden waar hij werkte werden gebombardeerd en er werd onder de dwangarbeiders honger geleden. In april 1945 is hij ternauwernood ontsnapt aan de brisantbommen en ander onheil dat op Hof neerdaalde. Hij vluchtte naar het platteland, waar in een dorpje een oorlogsweduwe zich over hem en nog een paar Nederlandse jongens ontfermde. Ze had twee zoons, één daarvan is in de oorlog gesneuveld, de andere kwam na de oorlog weer terug naar huis. Mijn vader is met deze weduwe en haar zoon en zijn gezin jarenlang bevriend geweest en we hebben daar als familie een aantal keren gelogeerd en zij omgekeerd ook bij ons.
Toen de oorlog afgelopen was, heeft mijn vader een aantal maanden voor de Amerikanen gewerkt als tolk. En dat kon je jaren later nog steeds merken, zijn Engels was geen British English, maar hij had een duidelijk Amerikaans accent. Tijdens dat laatste oorlogsjaar heeft mijn vader TBC opgelopen, waarvan hij pas eind 1953 genezen is verklaard.

Jan trof het slechter. Hij kwam in Duitsland eerst bij een boer op het platteland terecht, maar hij had zo'n heimwee, dat hij lopend teruggegaan is naar Friesland. Dagenlang heeft hij gelopen, maar thuis aangekomen werd hij voor straf naar kamp Amersfoort gestuurd en later in 1943 naar kamp Vught. Kamp Amersfoort was een concentratiekamp, op wikipedia lees ik het volgende: Amersfoort was een berucht kamp. Kampbeulen als de SS'er Kotälla maakten er de dienst uit, en werden door niets in hun wreedheid beperkt. 
Ik vermoed dat hij erg geleden heeft tijdens zijn verblijf in de concentratiekampen, maar hij zei er erg weinig over. Na de kampen is hij tewerkgesteld in een stad in het Ruhrgebied. Daar moest hij met een handkar lijken of gedeelten daarvan (dood door honger of bombardementen) op deze kar laden en naar de verzamelplaats brengen (een kerk misschien?) Hij durfde niet meer te ontsnappen, hij was te bang gefusilleerd te worden.

In mei 1945 waren Jo en Jan 21 jaar. Jonge jongens nog maar, maar met een heftig verleden. Jan was regelmatig heel depressief en zijn zoon, mijn ex-man, vond hem op een gegeven moment met een strop en een stoel. Hij kon voorkomen dat zijn vader zich ophing, maar er kon absoluut niet over gepraat worden. Hij moest beloven het stil te houden.

Jan was overigens goed bevriend met een aantal Duitse gezinnen die in zijn Friese dorp vlakbij de waddenzeekust een 2e huis kochten en daar in de zomermaanden verbleven. Het eerste vriendinnetje van mijn ex-man was een dochter van 1 van die families.

Mijn vader Jo heeft heel lang geprobeerd zijn homoseksualiteit te verbergen, trouwde en ging zelfs in therapie. Die therapie was overigens in die tijd niet ongebruikelijk. Er werd in de jaren 50 van de vorige eeuw vrij algemeen gedacht dat homoseksualiteit te "genezen" zou zijn. Maar het verhaal over mijn vaders homoseksualiteit, dat is een heel ander verhaal, waar ik heel misschien nog wel eens over zal schrijven.

dinsdag 26 mei 2015

Boodschappen in de afgelopen 2 weken: gewoon + heel weinig

Het is al weer 2 weken geleden dat ik een boodschappenlijstje gepubliceerd heb. Voor de liefhebbers hierbij de lijstjes van week 20 en 21

Week 20 van 11 -18 mei '15
*=aanbieding, @=afgeprijsd  WAAR PRIJS
FRUIT
appels AH 0,73
ONTBIJT EN LUNCH
brood AH 1,29
WARME MAALTIJD
spinazie, vers Lidl 0,79
prei Lidl 0,19
wraps, 12 stuks Lidl 1,78
blauwschimmelkaas Lidl 1,55
haringfilet, gerookt, 3 stuks AH 2,56
cervelaatworst AH 0,96
LEKKERS/diversen/tussendoor  0,00
TOTAAL week 20,  mei '15 9,85

Week 20 was een onvolledige week, waarin ik maar weinig boodschappen deed. Ik ging naar Ameland en over de uitgaven op Ameland heb ik gisteren al een blog gepubliceerd.


Week 21 van  18 - 25 mei '15
*=aanbieding, @=afgeprijsd  WAAR PRIJS
FRUIT
bananen Lidl 0,81
ONTBIJT EN LUNCH
kaas Lidl 2,69
boter AH 0,99
eieren AH 1,05
jam AH 0,88
stroop (voor pannenkoeken) AH 0,77
WARME MAALTIJD
komkommer Lidl 0,49
cherrytomaatjes Lidl 0,39
rode uien, 500 gr Lidl 0,69
bloemkool, 2176 gr. Lidl 1,19
Kalamata olijven Lidl 1,99
wijnbladen, gevuld Lidl 1,09
aubergine in tomatensaus, blik Lidl 1,49
spekreepjes Lidl 1,35
kip @ AH 1,72
feta, 2 pakjes* AH 2,02
blauwe kaas, 2 pakjes* AH 2,48
chorizoworst, 2x* AH 2,50
appelmoes Action 0,69
augurkensticks Action 0,79
Griekse yoghurt AH 1,49
mangoschijven, 4 blikjes Action 2,36
LEKKERS/diversen/tussendoor
snoepjes Action 0,59
limonadesiroop AH 2,82
TOTAAL week 21,  mei '15 33,33

Ik heb voor het eerst in tijden weer eens pannenkoeken gebakken! Best lekker in combinatie met een komkommer-tomaatsalade met feta! Nou ja, niet echt een combinatie, ik at eerst 2 pannenkoeken en toen de salade, niet samen.
De chorizo, de feta en blauwe kaas kocht ik omdat ze in de aanbieding waren. Maar die worst, die heb ik wel eens veel lekkerder gehad. Flauw en vettig is de beste omschrijving. Die koop ik niet weer!
Ik heb de worst in een kikkererwtenschotel verwerkt en dat was wèl lekker!

Nodig voor 3 personen:
olijfolie
1/2 geschilde selderijknol (in blokjes) - ik had + 700 gr.
1 grote rode ui - gesnipperd
1 grote gele ui - gesnipperd
een groot blikje tomatenpuree (140 gr)
350 gram kikkererwten
1/2 chorizoworst in blokjes
flinke hoeveelheid sambal
zout naar smaak
peterselie

Bak de knolselderij en de uien in de olie in een grote wokpan totdat ze vrijwel gaar zijn. Voeg de tomatenpuree en een zelfde hoeveelheid water toe en bak mee. Doe de kikkererwten en de worst er bij en de voeg naar smaak sambal en zout toe.
Dien op met peterselie.

Je kunt de chorizoworst ook weglaten, als je een vegetarisch menu wilt.
De knolselderij had al bijna een maand in de koelkast gelegen en moest nu toch eindelijk wel op! Je kunt een knolselderij lang bewaren overigens.

maandag 25 mei 2015

Wat kost dat nou, zo'n lang weekend Ameland?

Vorig weekend was ik met mijn dochters en hun mannen op Ameland. Het is bij ons min of meer traditie om in het voorjaar een weekend weg te gaan.
Je vraagt je misschien af, wat kost dat nou?
Ik heb er een lijstje van gemaakt, alles is per persoon, alleen de e-bike niet, de anderen hadden geen e-bike, maar wandelden of hadden gewone fietsen.


deel van de benzinekosten (retour) 3,65
deel parkeren 4,50
boot (retour) 14,70
bus op eiland (retour) 2,50
boodschappen 11,04
pizza eten 25,00
kibbeling + patat eten 6,40
e-bike (vrijdag t/m zondag) 40,00
huisje 61,36

169,15

We vertrokken op vrijdagochtend en we waren op maandag rond het middaguur weer thuis.
Ik vind de kosten meevallen. Een deel van bovenstaande kosten heb ik cadeau gekregen van schoonzoon. Die betaalde de benzine en trakteerde op pizza-eten.
Een van de twee veerboten die ingezet worden voor de passagiersdienst
Voor het algemene plaatje heb ik deze kosten er toch maar even bij gezet, anders denk je misschien: een heel weekend maar 11 euro uitgegeven voor eten + 6,40 voor vis? Die mensen hebben blijkbaar op een houtje zitten bijten!
Nou dat viel wel mee!


Hoe deden we dat vroeger, in armere tijden?
Toen huurden we een caravan en gewone fietsen. We gingen niet uit eten en  kochten we wèl kibbeling, maar dan 1 bakje voor 3 personen en die vis aten we dan ergens buiten op een bankje op!

zondag 24 mei 2015

De kleine lettertjes

Brrr, wat zijn die lettertjes op etiketten toch klein! Ik kan ze in de winkel helemaal niet lezen, ook niet met mijn varifocusbril. Voor de staaroperaties was ik nogal bijziend en kon ik zonder bril de kleine lettertjes heel redelijk lezen, maar nu, met mijn ingebouwde kunstlenzen is dat veel moeilijker. In huis heb ik een grote loep, maar die is een beetje groot om mee naar de winkel te nemen.
Deze loep is 20 cm lang en het dikke glas is 9 cm in diameter. Een groot en zwaar ding! Ik kocht hem zo'n 10 jaar geleden voor mijn moeder, die toen moeite had met de kleine lettertjes. Toen mijn moeder overleed,  heb ik mijn cadeau weer geclaimd.
Als kind had ik een opvouwbaar loepje, maar ik heb geen idee waar die gebleven is. Hij zag er uit als op onderstaande foto. Die loep gebruikte ik voor het stichten van kleine brandjes, het bekijken van postzegels en de wratten op mijn hand. Héél interessant!

Nu bedacht ik, dat ik ook een splinter- en tekensetje heb en daar is een loep bij! En die past in mijn portemonnee. Het is een plat plastic vergrootglaasje in een hoesje. Lang leve de vuilstort waar ik de setjes opduikelde!

zaterdag 23 mei 2015

Al wéér fietsenpech!

Bijna een jaar geleden kocht ik een nieuwe fiets (klik). Een relatief dure fiets, maar wel met veel voordeel door het Nationale Fietsenplan en een fietsregeling van mijn werk, ik betaal namelijk in totaal netto €311,36 en ik mag daar 3 jaar over doen.
Nu ik afgelopen weekend op een elektrische fiets gereden heb, heb ik toch een beetje spijt van de aankoop van afgelopen jaar.

Donderdagavond had ik voor de 3e keer binnen een jaar pech met het wiel!
Eerst was het zo dat de achterbuitenband al in november finaal versleten was (klik), na ongeveer 4 maanden fietsen. Ik heb gratis een nieuwe binnen- en buitenband gekregen.
Twee maanden later knapte een spaak van datzelfde wiel (klik) en nu, in mei knapte er al wéér een spaak. Nog nooit eerder beleefd met een stadsfiets. De beide kapotte spaken vielen binnen de garantie, ook de reparatie van gisteren, de spakenspanning is weer op orde en nu lijkt alles weer OK.

Ik had nu, als ik het over kon doen, voor een elektrische fiets gekozen en niet voor een gewone fiets. Als ik die elektrische fiets via het fietsenplan en fietsregeling wil kopen, dan moet ik nog 2 jaar wachten.

Er zijn verschillende opties bij de aankoop van een elektrische fiets:
- ik kan gewoon met eigen geld een e-bike kopen en zowel mijn 6 jaar oude als mijn 1 jaar oude fiets houden. Dan grijp ik nooit mis en heb ik altijd een reservefiets voorhanden. Ook handig voor dochters, die op ongeveer 10 fietsminuten afstand wonen.
- ik kan de oude fiets inruilen en alleen de nieuwe, 1 jaar oude fiets, houden
- ik kan de nieuwe fiets inruilen en de oude houden als reservefiets
- ik kan 2 jaar wachten en dan met korting een e-bike kopen

Uiteindelijk is de overweging om 1 jaar geleden geen e-bike te kopen nog steeds geldig:  het is goed om veel en intensief te bewegen en niet te gaan luieren op een e-bike.
Alleen zou het best eens kunnen dat ik méér ga fietsen met een elektrische fiets.

vrijdag 22 mei 2015

Een elektrische fiets

Hier in de stad Groningen fiets ik nog steeds op een gewone fiets. Kennissen en collega's stappen massaal over op elektrische fietsen, vooral ouderen en mensen die in de dorpen rondom de stad Groningen wonen.
Vorig jaar op Ameland vond schoonzoon T. dat ik het maar eens moest proberen, maar helaas waren er toen geen elektrische fietsen meer voorradig.
Daarom had ik voor het afgelopen weekend een fiets gereserveerd en huurde ik op Ameland een elektrische fiets! Het waaide steeds knap hard en ook zijn er duinen waar je tegenop moet fietsen als je een leuk stukje door de duinen wilt fietsen.
Ik moet zeggen: ik vond het geweldig! Dat scheelt toch enorm, zo'n fiets. Het is net alsof je altijd flink wind mee hebt!
Het kost een paar centen, ook in huur scheelt het aanmerkelijk, maar dan heb je ook wat!
Een andere keer, als ik weer op een eiland ben, dan huur ik weer een elektrische fiets!
geleend van het ww web.
En over een aantal jaren, dan staat er hier ook eentje in de schuur, misschien wel eerder!

donderdag 21 mei 2015

Gratis heerlijke geuren en prachtige bloemen

In de tuin van de buren staat een grote meidoorn. Volgens mij is die wel 10 meter hoog en hij bloeit dat het een lieve lust is. Een deel van de kruin bevindt zich boven mijn grond, dus eigenlijk staat de boom ook een beetje in mijn tuin. De takken hangen zeker tot 3 meter in mijn eigen tuin. Ik hoef terwijl ik typ alleen maar mijn hoofd even naar rechts te draaien, of ik zie de boom met de uitbundige bloesems.
Vanaf het jaar 1993 heb ik een meidoorn in (of boven) mijn tuin.
In de tuin van mijn vorige huis stond een rode meidoorn. Ieder jaar kon ik van de bloesems genieten. Het was een beetje met spijt dat ik afscheid moest nemen van die oude, geknotte meidoorn, die waarschijnlijk dateerde uit de periode dat die huizen gebouwd werden: 1952.
Gelukkig bleek in de tuin van mijn huidige buren een meidoorn te staan! Dat is mij in maart 2007 niet opgevallen. De boom was toen nog kaal en ik had de boom niet als meidoorn herkend, maar  uiteindelijk bleek het een enorme meidoorn te zijn. Ieder voorjaar weer bloeit deze boom en zitten er talloze geurende bloesems aan.
In september vorig jaar heb ik gewisseld van slaapkamer. Ik slaap nu aan de kant van de meidoorn. Iedere avond als ik mijn slaapkamer binnenstap, dan geurt het heerlijk.
Ik heb nogal wat last van overgevoeligheid voor luchtjes, maar met die meidoorn heb ik helemaal geen moeite. 
Ik kan helemaal gratis en voor niets genieten van geur en uitzicht!

woensdag 20 mei 2015

Nog even klagen en zeuren

Bij de digitale aangifte op 1 maart stond het bedrag al voor mijn neus: 838 euro belasting betalen.
Nu heb ik de definitieve aanslag ontvangen: €838,- Ik kan er niets anders van maken.
Dat hoge bedrag komt door verdiensten waar ik nog geen belasting over betaald had: euroclix en stembureau. En verder doordat ik 12300 euro heb afgelost in begin 2014, maar vergeten ben om de hypotheekrenteaftrek te wijzigen.

Niet leuk, dat terugbetalen!
Dus ben ik even aan het klagen en zeuren.

Ik weet best dat ik weinig reden heb tot klagen. Ik heb gewoon te weinig belasting betaald in het afgelopen jaar. Daarnaast heb ik een vette spaarrekening, dus waar zeur ik over?
Ik geloof dat ik het gewoon nog even kwijt moest.

1 lichtpuntje: ik hoef het bedrag niet voor 1 juli te betalen, maar daarmee mag ik wachten tot uiterlijk 31 oktober. Ik kan dus eerst nog rente trekken van dit bedrag. Hoeveel rente levert dat op?
Ongeveer 5 euro! 
Heb jij dat ook wel eens, een grote behoefte tot zeuren en klagen?

dinsdag 19 mei 2015

Tante Marij

Tante Marij (1887) was de liefste tante van mijn vader. Eigenlijk heette ze Johanna Maria Elisabeth, vernoemd naar haar oma die uit een familie stamde waarvan veel leden regelmatig vanuit Leeuwarden naar de strafkolonies in Veenhuizen en Ommerschans "gedeporteerd" werden, omdat ze bedelden of dakloos waren. Deze strafkolonies zijn beschreven in Het Pauperparadijs en kortgeleden is er ook een tv documentaire in de serie "de ijzeren eeuw" aan gewijd.

Marij was het 3e kind van een gezin van 10 kinderen en het eerste meisje dat in leven bleef. Vier van de 10 overleden voor hun 3e jaar.
Volgens mijn vader was Marij ze pas op latere leeftijd getrouwd, omdat ze voor de huwelijksmarkt te onaantrekkelijk was. Ze kon geen man krijgen, zeg maar. Wat was er aan de hand? Marij had een klompvoet (klik), ook wel horrelvoet geheten, waardoor ze slecht liep. Ze was in 1887 geboren en in die tijd werd er weinig aan deze afwijking gedaan. Ik herinner me dat ze altijd speciale schoenen had.
Bij stamboomonderzoek kwam ik er, speurend in de digitale archieven, achter dat ze helemaal niet zo oud was toen ze trouwde. Ze was 29 jaar toen ze in 1917 met haar man Sim(ke) trouwde.
Haar man was voerman en later groenten- en aardappelventer, hij was 21 jaar ouder en was vader van 6 kinderen, waarvan ten tijde van het huwelijk 2 overleden waren. Toen Marij en Sim trouwden, waren de oudste twee dochters van Sim al als dienstmeid naar Groningen gegaan, de oudste zoon naar Heerlen en de 3e dochter vertrok in 1919 naar Den Haag en van daar naar Nederlands Indië.
Sim en Marij woonden in een klein huisje in de Fabriekssteeg, een woninkje met bedsteden, een ton en zonder douche. Het huisje had een dakkapel, net als de woningen hier beneden. Ze woonden in een kamertje op de bovenverdieping, daar hadden ze een eettafel bij het raam, in ieder geval toen ik een kind was en op bezoek kwam. Waarom niet beneden? Geen idee, misschien was het daar te vochtig?
Vergelijkbare eenkamerwoningen in Leeuwarden (Achter de Hoven, vlak bij de Fabriekssteeg)
De ouders van Marij, mijn overgrootouders, die beide 9 jaar ouder waren dan de echtgenoot van Marij, kwamen er vanaf 1934 bij in wonen. Mijn overgrootouders woonden er niet zo lang, zeker mijn overgrootmoeder niet, die is in datzelfde jaar overleden, misschien was de inwoning ook vooral om voor mijn overgrootmoeder te zorgen. Verpleeghuizen en bejaardenhuizen had je niet, in ieder geval niet voor mensen in de sociale klasse waarin mijn overgrootouders afkomstig waren. Marij en Sim woonden er nog heel lang. Ik ben nog wel met mijn vader in dat huisje op bezoek geweest.
Sim is in 1959 overleden, hij was toen 93 jaar. Ik vond hem een beetje griezelig, want hij pruimde en zijn snor en baard waren rond zijn mond gekleurd door de pruimtabak.
Maar tante Marij, zoals ook ik haar noemde, was heel lief, altijd vrolijk en gul met warmte een aandacht. Ze heeft zelf nooit kinderen gekregen en genoot van de kinderen en kleinkinderen van haar jongste broer (mijn opa). Mijn opa en oma woonden, toen mijn vader klein was, in dezelfde straat, ze waren praktisch buren, tante Marij heeft mijn vader mede opgevoed. Ook 1 van haar andere broers woonden in dezelfde straat. Marij was een klein vrouwtje en had van die glimmende, stralende bruine pret-ogen en een donkere huid en genoot van het leven, ondanks haar handicap. Al haar broers en zussen waren donker, 1 van haar broers had als bijnaam Zwarte Germ (Gerben).
Marij is erg oud geworden, ze verhuisde naar een verouderd bejaardentehuis aan de Haniasteeg, het vroegere Stads-armhuis. Daar woonde ook een broer van haar. Het was een huis met grote kamers. In de woonkamers woonden groepen bejaarden. In de slaapzalen stonden de bedden van deze ouderen. In de woonkamers zaten meerdere, verwarde, oude mensen bij elkaar aan een tafel. Privacy was volledig afwezig en communicatie was lastig, want de oom van mijn vader was nogal doof. Mijn vader moest schreeuwen om zich verstaanbaar te maken. Diezelfde oom werd op een gegeven moment bedlegerig, dan bezochten we hem op de slaapzaal in datzelfde gasthuis.
Maar dit bejaardenhuis kreeg een nieuwbouw op een nieuwe locatie, met veel licht en ruimte en daar woonde Marij de laatste jaren van haar leven en daar had ze het geweldig naar haar zin. Ze kreeg een nieuwe vriend en luisterde naar muziek en reisde door Nederland, naar haar zuster en nichtje in Eindhoven. Dat kon immers met de AOW!
In ieder geval in 1973 was ze nog in leven, toen heeft mijn vader haar gefilmd, samen met mijn oma van moederskant. Ze gingen toen bij mijn jarige broer op bezoek. Die woonde toen ook in Leeuwarden.

maandag 18 mei 2015

Tip: Wilde keuken en Keuringsdienst van Waarde

Er zijn twee interessante tv-programma's die ik graag onder jullie aandacht wil brengen (en nee, ik heb geen aandelen, ik verdien er niets aan):
Wilde keuken en Keuringsdienst van Waarde
De Wilde keuken gaat over voedingsmiddelen en hoe die tot stand komen, tussen eind februari en eind maart waren er de volgende afleveringen:
Varken
Garnaal
Melk
Kruiden
Op de site van Wilde Keuken:
"Wilde Keuken tiende seizoen met nieuws en oude vrienden. Want, zoals verslaggever Wouter Klootwijk steevast beweert, het verhaal is nooit af. Opnieuw nieuws over garnalen en platvis, maar ook oud ijzer krijgt aandacht.

Achter de Wilde Keukendeur wordt het beukennootjesvarken ontdekt dat wel eens nog veel lekkerder ham zou kunnen opleveren dan het wereldberoemde Spaanse varken dan eikels eet maar lang niet eikels alleen. Ontdekking: eikelvarkens kunnen geen jonkies krijgen.

Noem een paar typisch Nederlandse vissen, die ene zal er niet bij zijn. Maar is het inmiddels wel. Inktvis verovert de Noordzee bij Scheveningen. En afgedankte melkkoeien dringen Michelinsterrenrestaurants binnen waar doorgaans kreeft op de kaart staat. Kreeft? Een vreselijke plaag. Ook daarover sterke verhalen en mooie filmpjes in De Wilde Keuken, HET culinaire lifestyleprogramma van 2015, het enige programma over eten waar niet in wordt gekookt en hooguit een vuurtje wordt gestookt op een vuilnisbelt. Om keldermotten op te bakken.
"

De Keuringsdienst van Waarde houdt zich niet alleen bezig met voeding (hoewel onderwerpen over voeding wel de hoofdmoot uitmaken), maar ook over zaken als grafstenen en de Spaanse slof.
Het gaat over verkooptrucs en consumentenmisleiding.
De afleveringen in 2015:
Superfoods
Grafstenen
Slakken (escargots)
Lamsvlees
Gluten
Bertolli
Spelt
Beenham (vermakelijk!)

Op de site: "De Keuringsdienst van Waarde doet aan huishoudjournalistiek. Simpele vragen, verbazingwekkende antwoorden. Fascinerende televisie over de verhalen uit ons boodschappenmandje.

Onze verslaggevers Teun van de Keuken, Sofie van den Enk, Ajouad El Miloudi, Ersin Kiris en Marijn Frank onderzoeken de etiquette van de etiketten, consumeren gulzig reclamespotjes en zijn nieuwsgierig naar het doodgewone. Met liefde geserveerd: uw wekelijkse portie KvW. Bon appétit."

zondag 17 mei 2015

Ameland!

Zoals ik donderdag al schreef: ik ben met dochters en hun mannen naar Ameland. We huurden altijd een caravan, maar dit jaar doen we het wat luxer, ik heb een huisje gehuurd!
Ook voorgaande jaren waren we op Ameland, met Pinksteren of met Pasen. Dat doen we al jaren. Toen mijn dochters klein waren, huurde ik altijd in de zomervakantie 1 week een caravan en soms ook nog een weekend in het voorjaar. Ook rond kerst verbleven we soms op Ameland. Dat was eigenlijk ook afgelopen jaar de bedoeling, maar jongste dochter moest werken, dus die kon niet. Uiteindelijk heb ik toen de plannen gewijzigd in het Hemelvaartweekend!

We hoopten op mooi weer, met veel zon! Gisteren veel miezerregen gehad. Het waait hard en het is koud!
Tot nu valt het weer een beetje tegen, misschien wordt het vanaf vandaag beter!
Helaas zat het met de boot ook niet echt mee, het personeel was in staking, waardoor we vrijdag enorm lang moesten wachten op de boot!
Maar die traditie, die houden we er in!
Volgend jaar weer!

zaterdag 16 mei 2015

De kers doet het beter!

Toen ik mijn huis kocht, stond er een mislukte kersenboom in mijn tuin. Waarom mislukt? Hij was totaal verkeerd gesnoeid, waardoor er aan de onderkant van de boom maar 1 takje was dat bloeide. De rest gaf alleen maar blad, maar geen bloemen en geen vruchten. De vorige eigenaar had de wildopslag van onder de entplaats gewoon door laten groeien en dat ging behoorlijk ten koste van de vruchten. De boom is toen grondig aangepakt en alle wildopslag is verwijderd.
In de eerste jaren na deze ingrijpende snoei kwamen er een paar kersen aan en meestal waren de merels er sneller bij dan ik.
Dat ene takje heeft zich inmiddels ontwikkeld tot een behoorlijke boom en deze boom heeft nu goed gebloeid. Ik ben benieuwd naar de oogst!

Boom in bloei 2015

uitgebloeide kers 2015

vrijdag 15 mei 2015

Mijn appelboom

Ik kocht en plantte mijn appelboompje in mei 2011. In mei 2013 bloeide het boompje uitbundig:
appelboom in 2013
Er leken ook echt appels aan te komen. Maar de vrucht-beginseltjes van deze zelfbestuiver vielen één voor één af en er kwamen geen appels.

appelboom 2015

appelboom 2015
Vorig voorjaar bloeide de appel helemaal niet en ook deze lente heb ik geen bloemknoppen kunnen vinden. Volgend jaar misschien?

donderdag 14 mei 2015

Mensen met schulden in de kou!

Uit een rapport van de Hogeschool van Utrecht blijkt dat gemeenten in het algemeen te weinig doen voor mensen met schulden. 
Het onderzoek is uitgevoerd door het lectoraat Schulden en Incasso en daaruit blijkt dat ruw geschat 150.000 Nederlanders geen hulp krijgen, terwijl ze zich wel gemeld hebben bij de schuldhulpverlening.

Het lijkt er op dat alleen de gemakkelijke gevallen geholpen worden, mensen waarmee te scoren valt. Wie vallen buiten de boot?
Citaat van de site van de NOS: "Onder anderen mensen die in een echtscheiding zitten, een huurschuld hebben, een eigen woning bezitten of hun administratie niet op orde hebben. Hulpverleners bij onder meer jeugdzorg, verslavingszorg, ggz en reclassering klagen dat hun cliënten nauwelijks toegang krijgen tot gemeentelijke schuldhulpverlening".

Volgens staatssecretaris Jet Kleinsma moeten iedereen geholpen worden en moeten gedupeerden naar de gemeenteraad, de ombudsman of de rechter stappen. Dat is heel leuk gezegd, maar het lijkt mij dat mensen uit bovengenoemde groepen helemaal niet zo gemakkelijk zo'n stap nemen, met uitzondering dan van de eigen woning bezitters.

In veel gemeenten zijn voor hulpverlening multidisciplinaire wijkteams actief, maar hier in zitten vaak geen gespecialiseerde schuldhulpverleners.
Nog een citaat: "Het gaat om juridische kennis, fiscale kennis, kennis rondom schuldeisers en financiële regelingen. Heel veel hulpverleners die zich bezighouden met gezondheidsproblemen of relatieproblemen, hebben die kennis niet. Zo raken mensen van de regen in de drup, ondanks alle goede bedoelingen."

Wat vind ik er van?
Ik vind dat iedereen goed geholpen moet kunnen worden. Ook mensen uit jeugdzorg, verslavingszorg, ggz en reclassering. Ik geef direct toe dat deze mensen niet genoeg hebben aan alleen goede schuldhulpverlening. Veel van deze kwetsbare mensen met een multi-problematiek hebben veel meer zorg nodig om zich te kunnen handhaven in de maatschappij.

Een beetje uit de bocht gevlogen: de boodschappen in week 19

De afgelopen weken kocht ik weinig boodschappen, behalve in week 19!
Ik ben een beetje ruim gaan inkopen. Ik had het al geschreven: vakantie, dus ruimschoots de tijd om uitgebreid boodschappen te doen.
Op zich zijn de hoge uitgaven van week 19 geen probleem. Ik heb in week 10 t/m 19 in totaal €277,87 uitgegeven aan voeding (Wat is dat toch gemakkelijk rekenen in excel! Ik houd van excel!). Dat is gemiddeld €27,79 per week.

Week 19 van 4 - 11 mei '15 
*=aanbieding, @=afgeprijsd  WAAR PRIJS
FRUIT    
bananen 1 kg AH 0,99
sinaasappels, 2 kg Aldi 1,99
ONTBIJT EN LUNCH    
eieren @  nog 9 dgn tot tht datum AH 1,01
5 harde broodjes (moederdag traktatie) AH 1,00
kaas AH 3,92
halvarine AH 0,59
roomboter AH 0,99
melk AH 3,19
koffie, oplos, 200 gr AH 1,49
thee, 2 doosjes AH 2,23
kookworst AH 0,87
jam, 2 potten AH 2,98
pindakaas met stukjes noot Aldi 1,49
WARME MAALTIJD    
bospeen x 2 AH 2,58
sperziebonen, diepvries AH 0,59
uien, 2 kg AH 0,99
prei AH 0,45
2 puntpaprika's Aldi 1,39
broccoli AH 0,55
citroensap, flesje AH 0,55
crème fraîche AH 0,39
peterselie, bio, pot AH 1,69
bruine bonen, 2 potjes à 360 gr @ AH 0,98
spekreepjes Aldi 1,35
surimisticks AH 0,79
blauwschimmelkaas Aldi 1,59
griekse yoghurt Aldi 1,49
yoghurt * AH 1,68
LEKKERS/diversen/tussendoor    
chocolade AH 0,95
TOTAAL week 19,  mei '15   40,75

En natuurlijk is er ook wel wat gekocht voor de voorraad (blauw), maar ook wel wat te veel. Ik ga vanaf morgen een lang weekend naar Ameland, met mijn kinderen en hun mannen, en nu ligt de broccoli er nog! Ik betwijfel of die a.s. maandagavond nog goed is. Ik heb ook nog verse spinazie liggen, die kan ook niet zo lang bewaard worden. Dus ik maak van de broccoli vanmiddag maar een lekker soepje. Beetje peterselie er bij, gesnipperd uitje, volgens mij wel een lekker soepje. Beter dan de broccoli maandagavond geschimmeld terugvinden in mijn groentelade!

woensdag 13 mei 2015

Wanneer met pensioen?


Ik heb een tijdje gedacht: ik kan ook, als ik mijn AOW al heb, nog een tijdje doorgaan met werken.
Leuk veel geld verdienen, prima!

Maar ik merk dat dat extra salaris mij nu niet meer zo boeit, waarom meer geld?
Vanaf januari dit jaar werk ik een dag minder en dat bevalt mij prima. Ik denk dat ik er best aan kan wennen om helemaal niet meer te werken! Dus waarom doorgaan tot 67 of 68 jaar? Ik mag met 66 stoppen en zoals het er nu uitziet, ga ik ook niet later stoppen.

Vandaag heb ik weer eens berekend op Mijn ABP wat ik zou ontvangen als ik wat eerder stop.
Mwah, dat is geen vetpot.
Het zou bij wijze van spreken kunnen om al in december, op mijn 63e te stoppen. Dan ontvang ik €1050 per maand netto en na mijn 66e €1303,81. Als ik werkelijk zou willen, dan zou het kunnen. Maar dat is wel krapjes, want dan heb ik ook geen 13e maand, geen vakantietoeslag, "gewoon" alleen €1050,- per maand.

Met zo'n pensioenprogramma kun je lekker spelen:

En wat als ik op 64 jarige leeftijd stop?
Dan ontvang ik tot mijn 66e €1122,- per maand en daarna €1398,-

En 65 jaar?
Dan ontvang ik tot mijn 66e €1195,- en daarna €1496,-

En als ik stop op mijn 66e, als ik ook mijn AOW krijg? Dan ontvang ik netto €1608,65 per maand. Dat is minder dan ik nu krijg, maar met dat bedrag heb ik geen probleem. Eigenlijk vind ik dat nog best riant, voor mijn doen (beperkt aantal pensioenjaren).

Toch wel dilemma's hoor!

Zeg maar dag tegen het vakantiegeld!

Op de een of andere manier wil ik wel eens grotere uitgaven die er aan zitten te komen finaal vergeten! Ik moest al 838 euro belasting terug betalen en nu gooit de zorgverzekering ook nog een rekening voor het eigen risico over de schutting.
Helemaal niet meer aan gedacht! Ik had gehoopt nog een klein stukje vakantiegeld over te houden, maar op 28 mei moet ik €375 betalen. Mijn vakantiegeld was vorig jaar €1190,- .
Als mijn vakantiegeld dit jaar net zo hoog is, dan kom ik 23 euro te kort.
Jammer!
Het is maar goed dat ik nu vakantiegeld ontvang, dan kan ik mijn rekeningen tenminste betalen zonder eerst mijn spaarrekening te moeten plunderen!
Volgend jaar beter!
Ik ben gestopt met de maandelijkse uitbetaling van de hypotheekrenteaftrek. Die aftrek die laat in voortaan uitbetalen/verrekenen met de definitieve belastingaanslag.

dinsdag 12 mei 2015

Mien Grunniger land

Een leuk lied over aardbevingen en het Groninger land door het Eerste Grunneger Baaiermer Mannenkoor.

Met ondertiteling voor niet-Groningers!

maandag 11 mei 2015

Waar ben ik trots op?

Een lezer vroeg me laatst waar ik trots op ben en of ik daar eens over wil schrijven.
Bij deze!

Waar ik heel trots op ben, is dat ik na langdurige bijstand op 46 jarige leeftijd aan het werk gekomen ben en dat het mij gelukt is werk te houden. Eerst in 1999 een uitzendbaan, daarna bijna 3 jaar lang tijdelijke contracten, waarbij ik steeds maar weer af moest wachten of mijn contract verlengd werd. Uiteindelijk, toen ik al bijna 50 jaar was, een echt vast contract! Ik ben nu al weer 16 jaren economisch volkomen zelfstandig, ik verdien mijn eigen geld en hoef bij niemand mijn hand op te houden.
Aan dat werken ging wel wat vooraf. Ik had een opleiding tot maatschappelijk werker, in 1984 behaald. Ook toen was, zeker hier in de regio, sprake van crisis en daarmee gepaard gaande hoge werkloosheid. Ik ben met dat diploma nooit aan de slag gekomen. Ik studeerde er wel naast, aan de open Universiteit (modules rechten en sociale geschiedenis) en deed vrijwilligerswerk, maar werken voor geld, nee dat is er nooit van gekomen.
Rond 1997 kwam er een sollicitatieplicht voor moeders in de bijstand met kinderen ouder dan 5 jaar. Ik was verexcuseerd vanwege de zware psychiatrische problematiek van mijn vriend. Ik hoefde niet te solliciteren van mijn contactpersoon bij de sociale dienst, ik had ontheffing. Een vriendin van mij, die dat wel moest, liet zich op kosten van de sociale dienst omscholen tot secretaresse en zei: dat moet je ook doen. Vraag toestemming bij de sociale dienst, zo heb je veel meer toekomstperspectief. En dat heb ik gedaan. De sociale dienst betaalde de opleiding en ik mocht 1,5 jaar lang, 20 uren in de week naar de opleiding. Nog in het eerste jaar van de opleiding ging het hartstikke fout met mijn vriend en werd hij langdurig opgenomen. Ik werd voor de sociale dienst meteen alleenstaande ouder en ging door met de opleiding. Tijdens de opleiding besloot ik, dat ik mijn vriend niet terug in huis wilde hebben. Hij had al jaren de positie van een volwassen "kind" dat ik verzorgde en verpleegde. Een partner was hij al lang niet meer en ook de rol van vader kon hij niet meer vervullen. Het was genoeg geweest, de rol van psychiatrisch verpleegkundige had ik al te lang vervuld en had al te lang op mijn tandvlees gelopen, ook op de kinderen had hij een erg slechte invloed. Dit besluit om alleen verder te gaan was een bron van veel conflicten en spanningen tussen hem en ons. Hij wilde naar huis en dreigde met grof geweld.
Ik ben er trots op dat ik me niet heb laten intimideren en dat ik eindelijk het besluit nam om te scheiden. Makkelijk was het niet: wie laat nu een ernstig zieke partner in de steek? Maar wat moet je als je kinderen en jijzelf er anders aan onderdoor gaan?
Ook miste ik mijn "oude" vriend vreselijk. Diegene die hij was voordat hij ziek was, die was er niet meer. Ik heb heel lang tevergeefs gehoopt dat hij weer "terug" zou komen, dat hij weer zou opknappen en de lieve man zou worden die hij ooit was. Diegene er echt voor mij was, die mij steunde als ik bang en onzeker was en die leuke grapjes maakte, was er al jaren niet meer. Helaas!

Daarnaast ben ik heel trots op mijn dochters. Ze zijn opgegroeid in een achterstandswijk, in een gezin levend van een bijstandsuitkering en met een vader met een enorme psychiatrische problematiek. En toch hebben ze met succes een VWO afgerond en hebben gestudeerd aan een universiteit. Een heeft zelfs een echt Masterdiploma! Door omstandigheden is het de ander niet gelukt een studie af te ronden. Maar zij is me er even lief om, het komt zeker wel goed, daar ben ik van overtuigd. Beiden hebben zich ontwikkeld tot prachtige, intelligente volwassen vrouwen, waar ik heel trots op ben.

En dan vraag je je misschien af: ben je er niet trots op dat je een eigen huis hebt en ook nog bijna afgelost? Ja dat ook wel, maar ik ben er veel minder trots op dan wat ik hierboven beschrijf. Ik vind het minder belangrijk om een eigen huis te hebben.

zondag 10 mei 2015

Mijn moederdaglunch

Ik zou feestelijk gaan lunchen voor moederdag. Het gezelschap zou bestaan uit: de schoonmoeder van jongste dochter, haar 2 zoons, haar schoondochters en de moeders van de schoondochters, drie moeders, 2 dochters en 2 zoons dus.
Alleen, het oorspronkelijke plan van één van de schoondochters was om te lunchen met háár moeder, háár vriend en háár schoonmoeder. Schoonmoeder vond dat haar andere zoon en schoondochter (mijn dochter) er ook bij moesten zijn en uiteindelijk werd ik als moeder van de andere schoondochter ook uitgenodigd. Maar, daar was J, de schoondochter die het plannetje bedacht had, helemaal niet van op de hoogte! Dat haar zwager en schoonzus ook mee moesten, nou vooruit dan maar, maar óók nog een andere moeder (ik dus), nee, dat was écht niet haar bedoeling!
Dus ik werd afgebeld. Een beetje sneu voor mij, ik had me er op verheugd!
Maar goed, ik snapte het wel, J had zich de lunch heel anders voorgesteld en er was kennelijk helemaal niet met haar overlegd voordat ik uitgenodigd werd.
Zo zie je maar weer hoe belangrijk communicatie is. Als er op een andere manier gecommuniceerd was, dan was het misschien wel een zeer geslaagd uitje geworden.

Ik heb mijn zondag anders ingevuld, ik ben na het zondagochtend-zwemmen lekker uitgebreid gaan koffiedrinken met mijn zwemmaatje. En daarna heb ik voor mijzelf een smakelijke lunch gemaakt en die genoten op mijn zonnige terras!
Moederdaglunch

Het was prachtig weer, dus ik besloot ook nog een fietstochtje te maken. Dan heb ik de voor 60+ ers noodzakelijke beweging weer ruimschoots binnen!
Tijdens de fietstocht. Als je goed kijkt, dan zie je 3 hazen en een scholekster.


Soms is het zo maar ineens voorbij

Een van de beste vriendinnen van mijn broer en schoonzus is gestorven. Ze was 64 jaar. Ze had kanker en het is heel snel gegaan. Ik kende haar niet zo heel goed, maar toch komt het hard binnen. Overlijden op de leeftijd van 64 jaar en ik ben 62 jaar. Het is heel iets anders dan het lezen van een advertentie in de krant. Het overlijden van onbekenden doet me niet zo veel. Maar om mee te maken hoe mijn broer en schoonzus er behoorlijk kapot van zijn en om te beseffen dat ik ook zomaar ineens een doodvonnis zou kunnen krijgen, dat maakt mij stil. Wie weet ben ik er over een jaar helemaal niet meer.
Het is niet zo waarschijnlijk, maar soms weet je het gewoon niet. Een raar idee!
Ik heb gisteren een kaars gebrand ter nagedachtenis.

zaterdag 9 mei 2015

Kidneybonen gekookt

Al weer een tijdje terug, eind oktober vorig jaar, had ik gedroogde kidneybonen gekocht. 900 gram voor €1,99 en houdbaar tot ergens in 2016. Niet duur en wel heel gezond en voedzaam! Daar moest ik nodig iets mee doen, vond ik zelf. De helft daarvan, 450 gram, heb ik eergisteren ruim 12 uren voorgeweekt en toen gekookt.

En dan weet ik weer dat ik dat misschien beter niet had kunnen doen, dat kopen van gedroogde bonen! Vreselijk, wat vind ik die bonen toch stinken! En eigenlijk vind ik bonen ook niet eens echt lekker. Het is dat het heel gezond is, en een diëtiste heeft mij ooit geadviseerd om tenminste 1x per week peulvruchten te eten, bij voorkeur 2x. Kikkererwten gaan nog wel, die stinken ook niet zo, maar bonen!

En toen had ik ruim 1 kg gare kidneybonen. Tweederde heb ik ingevroren en van de rest maakte ik soep! Je moet toch wat als niet-zo'n-geweldige-bonenliefhebber!
Als soep wordt het misschien nog wel wat, toch?

Dus ik maakte soep voor 2 dagen (of 2 personen):
360 gram zelfgekookte kidneybonen (ongezouten)
4 uien, gesnipperd
3 flinke tenen knoflook, gesnipperd
2 grote aardappels, geschild en in blokjes gesneden
(olijf)olie
3 bouillonblokjes
1,5 liter water
stuk prei, fijngesneden in halve ringen
stuk rode paprika, gesnipperd
klein blikje tomatenpuree
sambal naar smaak (mag ook verse rode peper zijn)
beetje crème fraîche,
fijngesneden peterselie

Bak de uien, knoflook en aardappel aan in de olie.  Na ongeveer 10 minuten voeg je het water, de bouillonblokjes, de tomatenpuree en de bonen toe. Laat 10 minuten koken en maak er een grove puree van met de staafmixer.
Daarna de prei en de paprika toevoegen en nog even een paar minuten laten doorkoken en dan sambal naar smaak toevoegen. Als je verse rode peper gebruikt, dan toevoegen als je de uien, aardappel en knoflook bakt. Opdienen met peterselie en crème fraîche.

Dit was toch wel een heerlijk soepje, ondanks de "vieze" geur van de kidneybonen tijdens de kooktijd!

vrijdag 8 mei 2015

Vergeten eten in de vriezer

Het is heel nuttig om zo nu en dan je vriezer te checken op vergeten eten. Het kan, bij mij althans, zomaar gebeuren dat ik eten heb ingevroren dat ik mij totaal niet meer kan herinneren.
Deze keer was dit ook het geval. Toen ik de bakjes ontdekt had, toen wist ik het wel weer. Ik had tempeh gekocht en kwam er steeds maar niet aan toe om het klaar te maken. Tempeh is een gefermenteerde sojakoek met hele sojabonen. Ik vind het heel lekker, lekkerder dan tofu. Je kunt tempeh niet lang bewaren. Op de dag van de uiterste houdbaarheid heb ik na het warme eten alles klaargemaakt, met gebakken ui, sambal, knoflook en sojasaus en over 4 vriezer bakjes verdeeld. Voor later, maar toen vergeten. Gisteren maakte ik volkoren rijst, sperzieboontjes en een pittige saus klaar en daar kwam een bakje van de vergeten tempeh bij. Lekker!
Wil je weten hoe je tempeh lekker klaarmaakt, klik dan hier.
Rauwe tempeh

donderdag 7 mei 2015

Wel of geen advertenties?

Tot nog toe heb ik geen Adsense op mijn weblog. Weblogger "in 10 jaar financieel onafhankelijk" vroeg mij in het kader van een online interview voor haar weblog Het internetsalaris waarom niet. Een goede vraag!
Eigenlijk ben ik niet zo dol op reclame, hoe minder hoe beter, is eigenlijk mijn idee. Ik heb al wel jaren een link naar Euroclix en Qassa, maar verder niets.
Vooral Euroclix levert best veel op, ruim 850 euro bruto per jaar, Qassa brengt ca 40 euro per jaar op.
Ik zou met Adsense wel gemakkelijk en redelijk veel kunnen bijverdienen en ik hoef er nauwelijks iets voor te doen! Mijn pageviews variëren tussen 3000 en 4.500 per dag, zo'n 120.000 pageviews per maand.
Mijn netto inkomsten uit arbeid zijn verminderd omdat ik minder werk en omdat ik nu de inkomsten van bijverdiensten (stembureau, Qassa en Euroclix) opgeef bij de belastingaangifte.
Met adsense kan ik dat verlies van inkomsten compenseren.
Anderzijds: met minder inkomsten red ik het ook wel!
Wat zou jij doen?