woensdag 10 december 2014

Verontwaardigd

In de afgelopen week was ik bij de oogarts. Mijn op 24 november geopereerde oog herstelde goed, dat was prima. Toen zei ze: u krijgt een oproep voor een controle over 5 à 6 weken en dan krijgt u dan voor beide ogen een brilrecept voor de opticien en kunt u zich een nieuwe bril laten aanmeten. De afdeling oogheelkunde van dit ziekenhuis ken ik, want ik loop daar al ruim 44 jaar (au, wat word ik oud) en weet dat dit al gauw betekent dat ik over 7 weken terug mag komen.

Ik was helemaal verontwaardigd.

Eerlijk gezegd vind ik het getuigen van een enorme minachting voor ouderen dat ze mensen zo enorm lang laten aanmodderen met hun gezichtsvermogen. Als ik gedaan had wat gebruikelijk is, dan had ik vanaf 6 oktober tot minstens 15 januari + nog 3 weken wachttijd bij de opticien (= 5 februari of later) kunnen voort ploeteren met een sterk verminderd gezichtsvermogen. Dat is 17,5 week. Ik zag geen diepte, ik liep tegen deurposten, tegen de punt van de tafel en ik liep op de gang op mijn werk tegen mensen aan omdat ik niet goed zag. Het was dat ik eigenwijs genoeg was om op de fiets naar mijn werk te gaan, maar eigenlijk was het niet vertrouwd. Ik zorgde er wel voor om bij daglicht te fietsen, want in de schemering durfde ik het niet aan en in het donker al helemaal niet. Op 100 meter afstand zag ik een groen fietsers-verkeerslicht als 3 fietsen naast elkaar die elkaar gedeeltelijk overlapten en ook koplampen van auto's zag ik driedubbel. Teksten op verkeersborden en straatnaamborden kon ik helemaal niet lezen. Héél verwarrend en onoverzichtelijk.

Ik meldde de oogarts dat ik diezelfde middag nog een bril kon ophalen bij de opticien, met 1 passend glas en 1 neutraal glas. Ja, zei de oogarts, dat was ook een mogelijkheid.
Kennelijk gaat men er op oogheelkunde van uit dat mensen van mijn leeftijd de hele dag achter de geraniums PC zitten en hun boodschappen aan huis laten bezorgen en de taxi bellen als ze ergens naar toe moeten. Ook voor mensen die 20 à 25 jaar ouder zijn dan ik, vind ik het een gevaarlijk beleid want met verminderd zicht is de mogelijkheid tot struikelen en vallen aanzienlijk groter.
Mijn advies: indien er 2 ogen aan staar geopereerd moeten worden, doe dan een paar dagen later het andere oog, zodat er niet zo'n enorme wachttijd tussen zit.

Met deze nieuwe bril ben ik de koning te rijk! Ik zie alles weer scherp met 1 oog. Het is zo'n enorme verbetering. De linkerhelft van mijn gezichtsveld is nog wat vaag en wazig, maar dat mag hem de pret niet drukken! Ik zie weer goed en ik heb weer overzicht.

23 opmerkingen:

  1. Wat fijn dat je nu weer zoveel beter ziet, dat zal heerlijk voelen voor je!
    Maar dat men de mensen zolang door laat klungelen is inderdaad een slechte zaak.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De meting die ze in het ziekenhuis doen, is een globale meting.te vergelijken met de beginnmeting van de opticien. Daar moet je dus absoluut niet op gaan wachten. Een maand na de operatie is het oog voddoende stabiel om gemeten te worden

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat ben ik ook van plan. Ik wacht niet op het brilrecept van de oogarts.

      Verwijderen
    2. Eigenlijk is 4 weken ook genoeg, dan kan je nog voor de kerstdagen je oog laten opmeten

      Verwijderen
  3. Inderdaad verbijsterend hoe er tegen een oudere (en dat is een wijd begrip) aangekeken wordt. Manlief (eind 50) werd recent vrij onverwacht geconfronteerd met ernstige staar aan beide ogen. De wachtlijsten voor zowel de specialist als de eventuele operatie in een regulier ziekenhuis waren wekenlang. Omdat hij moet autorijden in verband met werk was dat onverantwoord. De zorgverzekering bleek toen diagnose en operatie via een particuliere kliniek te vergoeden en was alles maanden eerder achter de rug. Wij zijn er erg blij mee, maar hebben nog altijd een nare smaak in de mond dat manlief zoveel sneller geholpen kon worden. Het lijkt mij dat in verband alle risico's die jij benoemde vanwege het slechte zicht iedereen snel geholpen zou moeten worden.
    Fijn dat je zicht nu zoveel beter is!
    JBR

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Inderdaad een raar beleid om overal zoveel tijd tussen te laten zitten. Alsof je je leven zo lang stil kunt leggen.

    Anderszijds vind ik het wel slecht om te lezen dat jij met zulk slecht zicht de weg op gaat met alle risico's van dien. Ook op de fiets kun je voor gevaarlijke situaties zorgen. Ik durf zelfs te zeggen dat je strafbaar bent als je zo een ongeluk veroorzaakt. Misschien beter over nadenken?

    S.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik fietste over fietspaden op een rustig tijdstip van de dag. Ik ben op de fiets niet in de drukke stad geweest. Misschien was ik wel strafbaar als ik een ongeluk veroorzaakt had, maar voorlopig is het leed weer geleden.

      Verwijderen
  5. Ik ben ook blij dat je er wat van gezegd hebt tegen deze oogarts. Wie weet neemt ze je kritiek ter harte en kan ze mensen in het vervolg beter advies geven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ze zeggen ook doodleuk dat ik nog zonder bezwaar mijn oude bril mag gebruiken. Met glazen van -6,75 en - 7,0 inclusief cilinder. Zo bijziend ben ik helemaal niet meer, of eigenlijk helemaal niet. Ik had nog wel wat gehad aan die cilinder, maar ook die was niet op de juiste sterkte. Zien door deze bril is net zo iets als het combineren van contactlenzen met een bril van dezelfde sterkte.

      Verwijderen
    2. Dat was echt een heel erg slecht advies. Je kunt dan beter met vensterglas in je bril lopen. Je hersenen moeten het nieuwe kijken leren. Met een oude bril leren je hersenen het verkeerd. En afleren is erg moeilijk. Ik heb het idee dat de oogartsen alleen naar de ogen kijken en het grote gebeuren in de hersenen die tot het goede waarnemen leiden vergeten. Mijn oogarts zei bijv dat ik direct mocht autorijden als het zicht helder was, dat kon echt niet. Ik moest de afstanden opnieuw leren schatten.

      Verwijderen
    3. Ik geloof dat ik mijn reactie uitgewist heb,anders dadelijk 2 keer. De hersenen moeten de beelden vertalen ineen waarneming. Je moet met je nieuwe ogen leren kijken. Dat leerproces wordt gefrusteerd door de oude bril te gaan dragen. Ik hoor oogartsen nooit over dar hersengebeuren. De mijne vond dat ik mocht autorijden zodra mijn zicht helder was. Maar ik kon totaal geen afstanden en snelheden schatten. Dat moest ik echt weer leren. Dus maar een tijdje geen auto gereden

      Verwijderen
    4. Dat advies om de oude bril te gebruiken vond ik zó achterlijk, daar ben ik helemaal niet aan begonnen. Het zicht was dan echt levensgevaarlijk! De verpleegkundige die dat advies gaf, had geen idee hoe slecht ik van te voren zag. Kennelijk denken mensen dat een bril alleen is voor dichtbij zien en vergeten ze dat je ook nog andere oogproblemen kunt hebben.

      Verwijderen
  6. Totaal niet(!) oneerbiedig bedoeld maar ik schoot onwillekeurig even in de lach bij het lezen van 'een enorme minachting voor ouderen dat ze mensen zo enorm lang laten aanmodderen'. Met mijn 31 lentes schaar ik mijzelf nog niet onder de 'ouderen' maar de afdeling oogheelkunde van het ziekenhuis dat ik al ruim 30 jaar bezoek (jaja, sinds ik 3 maanden oud was) heeft er ook een handje van. Zelf heb ik meer het vermoeden dat de meeste oogartsen (mijn eigen vaste oogarts uitgezonderd, daarom is dat ook mijn vaste oogarts) daar gewoon over het hoofd zien dat 'oogleiders' ook en leven buiten het ziekenhuis hebben. En dus niet permanent in bed liggen of op de bank zitten te wachten tot ze eindelijk weer eens naar het ziekenhuis mogen (oh joepie, een uitje!).

    Een aantal jaar geleden had ik 's morgens ineens een dik en rood rechter oog. Na een paar dagen toch even geprobeerd een afspraak te maken maar dat bleek zowat onmogelijk tot ik mijn zonnebril afzette...5 minuten later zat ik bij de spoedarts, hoewel ik daar zelf niet op zat te wachten of om had gevraagd. Daar begon de ellende. Of ik volgende week maandag terug wilde komen want hij moest even nadenken welk onderzoek hij zou laten uitvoeren. Intussen kreeg ik een medicijn waarvan hij niet duidelijk was over wat het moest doen en waarvan ik snel ontdekt dat ik vreselijke bijwerkingen had, zo erg dat ik niet meer sliep. Een week later: nee hij wist nog niet wat er met het oog aan de hand was maar of ik volgende week maandag even terug wilde komen misschien dat hij dan wist welke onderzoek hij wilde laten uitvoeren. Daarnaast was hij boos dat ik met het medicijn was gestopt en ik moest weer beginnen, was heel belangrijk maar waarom zei hij niet. Een week later, nee hij wist niet want er met het oog aan de hand was of welk onderzoek dat zou ophelderen maar als ik nou volgende week.... Oh en de huisarts had mij misschien wel verboden dat medicijn nog te gebruiken omdat ik (in gevaarlijke mate!) oververmoeid was geworden door het slaapgebrek maar dat was geen oogarts dus dat mocht de huisarts helemaal niet bepalen. En toen was ik het zat, meer dan zat!! De hele lieve receptioniste van de verpleegsterspost (die mij begon te herkennen en het ook al vreemd begon te vinden mij nu wekelijks te zien) heeft mij geholpen een afspraak te maken bij mijn vaste oogarts. Daar kon ik een paar dagen later heen. Hij kwam binnen vroeg wat er aan de hand was en wanneer het was begonnen, keek van een afstandje naar het oog en las het dossier. Vervolgens zei hij: en nu na ruim een maand wil jij wel eens weten wat er eigenlijk met dat oog aan de hand is? Nou, er zit iets achter want het komt naar voren. Dat kan vocht of weefsel zijn. Maar er is geen tumor die zo snel groeit dat die in 1 nacht ontstaat dus zit er vocht achter het oog. Er is of een bloedvat of een lymfevat gesprongen. Dat kan maar op 1 manier worden opgelost, door het lichaam zelf en hoe meer het oog met rust gelaten wordt hoe sneller dat gaat. Dus geen medicijnen en geen controles, als het over 4 weken nog niet over is (maar dat dacht hij van wel) dan hem even rechtstreeks bellen. Natuurlijk heeft hij mij niet meer terug gezien. De rust deed wonderen, ik pakte mijn normale leven weer op voor het deel dat dat ook ging en na 3 weken was er al bijna niets meer van te merken.

    Vroeger hing er bij de uitgang van het zieken een bordje 'verlaat nooit het ziekenhuis zonder een nieuwe afspraak te maken'...tja blijkbaar doen ziekenhuizen ook al aan klantenbinding..

    Groetjes Lily

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik deel je ervaring niet en heb ook onlangs een staar-operatie ondergaan. Geen lange wachtlijst. Ik ben juist onder de indruk van de zorgvuldigheid en de snelheid waarmee zaken werden ingepland.

    Ik snap niet goed dat je met zulk slecht zicht toch nog gaat fietsen (of het durft) en zelfs gaat werken. Eigenlijk ben je dan 'ziek'. Of in ieder geval, minder geschikt om aan het verkeer deel te nemen en inderdaad een gevaar op de weg.

    Ik had staar aan 1 oog, dus met het andere oog kan ik alles goed zien, maar zelf met 1 oog vond ik het onverantwoord op nog langer auto te rijden, zeker in het donker met alle licht-effecten.

    Maar ja; alles is achter de rug bij jou en goed gegaan. Nu maar genieten van je verbeterde zicht!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat ik ging werken was omdat de bedrijfsarts vond dat dat heel goed kon, de eerste dagen mocht ik thuis blijven, maar daarna een week 50%, dan een week 75% en daarna 100%. Die honderd procent heb ik tot nog toe niet gedaan, want dan moet ik bij donker weg en in de schemering weer naar huis. De keren dat ik bij donker fietste, had ik een begeleider die mij hielp. Alleen bij donker in het verkeer vond ik onverantwoord, of het nu om lopen + bus ging of op de fiets. Werken ging vrij goed, want beeldschermafstand was bijna de enige afstand die redelijk goed zichtbaar was, dichterbij en verder af was problematischer. Ik vond lopen juist heel vervelend, want ik kon niet goed zien hoe hoog de stoep was, of hoe laag ik moest stappen als ik van de stoep stapte. Daarbij ben ik een paar keer bijna gestruikeld.

      Verwijderen
    2. Hoe meer ik lees over hoe je aan het verkeer deelnam met dat slechte zicht, hoe erger ik t vind. Geen hoogte in kunnen schatten etc etc. Dat je mocht werken is tot daaraantoe, maar je zal een kind aanrijden omdat je het niet zag ofzo. Wat mij betreft net zo onverantwoordelijk als een dronken bestuurder.

      Als je niet volwaardig functioneert, neem je geen deel aan het verkeer. Zo simpel is het.

      S.

      Verwijderen
    3. Zoals gezegd, ik fietste alleen op rustige momenten langs fietspaden. Ik zag fietsers en voetgangers wel, ik kon geen gezichten herkennen. Maar ik zag wel of iemand zijn aandacht bij het verkeer had of dat hij alleen maar keek naar iets wat hij in zijn hand had of achterom keek om met leeftijdsgenoten te donderjagen. Mocht er kans zijn op onvoorzichtigheid van anderen, dan belde ik met mijn fietsbel. En de bus, die zag ik wel degelijk aankomen, ik kon alleen de bestemming niet lezen, de letters waren te vaag. Met mijn zicht was dan misschien wel wat mis, maar niet met mijn reactievermogen en mijn oordeelsvermogen. Ik zou jet ook nooit in mijn hoofd halen om met het slechte zicht auto te gaan rijden.
      S. ik weet niet hoe het in jouw woonomgeving is, maar hier in Groningen is het in het buitengebied rond de stad heel rustig en 95% van de fietsroute naar mijn werk voerde langs fietspaden. In het centrum heb ik mij niet gewaagd.
      Bovendien: ik had al jaren staar en zag al lang niet meer 100%. Had ik al die jaren volgens jou niet aan het verkeer mogen deelnemen?

      Verwijderen
  8. Vorig jaar werd mijn moeder aan staar geopereerd (ze was toen 79) en van te voren was gezegd dat tussen de operatie aan het ene en de operatie aan het andere oog 6 weken zou zitten. Het werden dus 3 maanden!
    Omdat ze helemaal tureluurs werd van 1 goed en 1 slecht oog na de eerste operatie ging ze naar de opticien om een gewoon glas in haar bril te laten zetten. En ik weet niet wat er bij de opticien gedaan is (ik was er helaas niet bij) maar ze werd afgescheept met een tweedehands bril waar ze niks aan had. Ik heb haar een paar keer aangeboden om samen met haar terug te gaan, maar koppig als ze was wilde ze dat niet. Dus bleef ze die 3 maanden gewoon door sukkelen.

    Na de tweede operatie zijn we na 4 weken naar de opticien gegaan om nieuwe glazen in haar bril te zetten, maar die adviseerden haar om nog 2 weken extra te wachten, omdat het oog na 4 weken nog niet voldoende hersteld zou zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat is wijsheid on dit soort gevallen. Mijn oma heeft vijf maanden wazig gezien met het geopereerde oog. Als ze haar dus allebei de ogen hadden gedaan was ze vijf maanden bijna blind geweest.. Daarna heeft ze in twee jaar tijd vier keer nieuwe glazen gehad omdat het steeds veranderde..
    Gelukkig ging mijn oma alleen met begeleiding de deur uit. Met een oog goed zien is onvoldoende om veilig de straat op te kunnen.

    Je boft dat je nog leeft, trouwens. Fietsen zonder diepte kunnen zien is vragen om ongelukken. best onverantwoordelijk omdat je je anderen ook in gevaar brengt.
    Rijden in een auto met zo'n slecht gezichtsvermogen is een overtreding van artikel 5. Je rijbewijs wordt dan afgenomen omdat je een gevaar voor anderen vormt.
    Petra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Volgens mij komt het weinig voor dat je na de operatie lang wazig blijft zien, behalve als je brilcorrectie nodig hebt.

      Ik vind het overdreven om te zeggen dat ik bof dat ik nog leef. Zoals ik al schreef, fietste ik over rustige fietspaden en voornamelijk in het en ben ik niet in de stad geweest. Ik heb geen auto, dus van autorijden is al helemaal geen sprake.

      Verwijderen
    2. Overigens zijn er nog veel mensen een gevaar op de weg: fietsers en brommers zonder licht. Die waren dus voor mij heel slecht zichtbaar en ook die zijn in overtreding.

      Verwijderen
    3. Het is een beetje overdreven om te stellen dat je met een goed oog een gevaar op de weg bent. Mijn schoonzusje heeft maar één oog en heeft gewoon haar rijbewijs mogen halen en rijdt al jaren probleemloos. Mijn man heeft een netvliesloslating gehad die niet helemaal meer goed gekomen is, hij heeft nog minimaal zicht met dat oog. Hij mocht ook gewoon doorgaan met autorijden. Je hersenen passen zich snel aan met het diepte zien, na korte tijd merk je er niets meer van. Leontine

      Verwijderen
  10. In Groningen huur ik altijd een OVfiets. Maar het fietsen valt niet altijd mee. Studenten zijn net muggen. Ze zwermen chaotisch en soms komt er een hard op je af. En vaak zonder licht. En van voorrang geven of anticiperend fietsen hebben ze ook geen weet. Ze hebben er geen weet van dat je als 65+ er toch wel kwetsbaar bent. Laatst ben ik van de sokken gereden bij de kruising Folkingestraat- gedempte Zuiderdiep door een hard van links komende fietser,zonder licht.Ik kon niet zo gauw stoppen,want je gaat daar erg naar beneden en ik kon niet zo precies remmen met de terugtraprem. Gelukkig bleef ik heel

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.