donderdag 26 november 2009

Bezoek aan bedrijfsarts

26/11/2009
Gisteren ben ik bij de bedrijfsarts geweest. Dit was naar aanleiding van de uitspraak van mijn leidinggevende dat ik vanwege mijn gezondheid geen uitbreiding van uren kon krijgen. De leidinggevende zei letterlijk: ik ga jou niet meer uren geven, want dan word je ziek en dat is niet in jouw eigen belang. Ze zei ook: ik blijf bij mijn standpunt dat dit niet goed is voor de organisatie en ook niet in jouw belang. Klik hier voor de blog die ik hierover geschreven heb. De bedrijfsarts kende de inhoud van het preventief dossier niet. Het blijkt dat dit door de leidinggevenden, beiden mensen die niet gehinderd worden door enige medische kennis, was aangelegd. De leidinggevenden hadden op eigen initiatief een inschatting gemaakt van mijn inzetbaarheid en waren tot de conclusie gekomen dat ik het beste 70% inzetbaar zou zijn. Mijn huidige leidinggevende en haar voorgangster hebben mij daarmee op een dood spoor gezet en hebben mijn mogelijkheden binnen de organisatie door deze manier van werken fors ingeperkt.
Daar zat ik dan, zonder ziek te zijn bij de bedrijfsarts, om te "bewijzen" dat ik fit genoeg ben om meer te werken. Hij had geen medisch bezwaar tegen een uitbreiding van uren. Hij heeft de ziekmeldingen van de afgelopen vijf jaren bekeken en heeft geconstateerd dat ik in deze jaren nauwelijks ziek ben geweest. Daarnaast geeft de stand van zaken van mijn diabetes ook absoluut geen reden om mij te adviseren minder te werken. Ik ben opgelucht met dit resultaat, maar nog steeds boos over het mij aangedane onrecht. Het ging mij er ook vooral om de onterechte behandeling aan te vechten. Ik hoef eigenlijk helemaal niet zo nodig structureel meer te werken. Zo nu en dan een klusje en tijdelijk wat uren erbij is prima, maar structureel hoeft dat voor mij eigenlijk niet. Eerst maar eens kijken of het bevalt om meer uren te werken.
Ik zie wel of ik nu bij de eerstvolgende klus uren erbij krijg. Misschien word ik nog steeds gepasseerd, omdat de leidinggevende in feite nog steeds niet overtuigd is. Dan kan ik er in ieder geval wel wat van zeggen.

dinsdag 24 november 2009

Beleefde armoede

24/11/2009
Naar aanleiding van de film De Onrendabelen van afgelopen vrijdag ben ik gaan denken over armoede. Heb ik mij ooit echt armoedig gevoeld en last gehad van de armoede?
Ik heb nooit een hoog inkomen gehad en ik had jarenlang een bijstandsuitkering. Over het algemeen vond ik het "gewoon" om rond te komen van weinig geld.
Last van de armoedige omstandigheden hadden betrekking op verschillende aspecten van het rondkomen met weinig geld:
De woonomgeving: Veel drugs- en alcoholoverlast, zwerfvuil, geluidsoverlast. Het is toch echt zo dat er in de "betere" buurten met duurdere huizen minder overlast is.
De bijstand: als je te weinig inkomen hebt, ben je genoodzaakt bijstand aan te vragen. Formeel ben je bijstandsgerechtigtigde, maar in de dagelijkse praktijk voelde ik mij regelmatig vernederd. Dat recht krijg je namelijk bepaald niet automatisch, daar moet je wel wat voor doen! Inkomensverklaringen afgeven, je mocht niet te lang op vakantie, reageren op alle oproepen van de sociale dienst, giroafschriften meenemen en laten bekijken, achter kwijtschelding aan, subsidies aanvragen. Last van de armoede had ik met name als ik geld terug wilde krijgen voor bijvoorbeeld sport van de kinderen. Dat moest aan het einde van het jaar persoonlijk bij de sociale dienst aangevraagd worden. Ik ging dan met alle papieren en bonnetjes van de zwemclub en de judo naar de sociale dienst en sloot achteraan in een hele lange rij en moest eindeloos mijn beurt afwachten. Als ik aan de beurt kwam, was daar zo’n overbelaste ambtenaar die de hele dag al niets anders gedaan had. Niet het meest klantvriendelijke menstype dat je kunt bedenken. Maar ik kreeg wel contant geld mee naar huis. 25 gulden per kind voor judo en 25 gulden per kind voor zwemmen. Zomaar honderd gulden! Verder had ik er moeite mee om een stempel en een handtekening te vragen bij de middelbare school. Toen mijn oudste dochter op het gymnasium kwam, zat ik deels in de bijstand. Ik kon met een formulier ondersteuning aanvragen vanuit een gemeentefonds. Ik moest met dit formulier naar de school om te bewijzen dat dochter daar inderdaad naar school ging. Zo’n yuppenkinderen school! En daar stond ik dan bij de administratie. De secretaresse was er niet, maar rector wilde wel even een stempel en een handtekening zetten. Verstandelijk wist ik wel dat zij het geweldig vond dat een kind van een alleenstaande ouder in de bijstand leerling was, maar voor mij voelde het toch niet aangenaam. Maar goed, het leverde weer 50 gulden op en daar deed ik het voor.
Dure goederen in winkels: zo rond kerst en sinterklaas zijn de winkels zo afgeladen vol met prachtige spullen die jij niet kunt kopen als je rond moet komen met weinig. Dan voelde ik mij best armoedig. Gewoon niet in de Bijenkorf komen en in de Albert Heijn niet naar alle heerlijkheden kijken was altijd het devies. Ik voelde me heel armoedig als ik na kerst in de uitverkoop voor elk kind een mooi versiersel voor in de kerstboom kocht. De kinderen wisten niet beter dan dat ze tussen kerst en oud en nieuw iets moois kregen voor in de kerstboom en hadden volgens mij helemaal niet in de gaten dat het om uitverkoopjes ging.
Tegenwoordig voel ik mij niet echt armoedig, ik verdien toch heel aardig en kan er goed van rondkomen. Maar volgens mij is het wel zo, dat inkomens eigenlijk tegenwoordig voor tweeverdieners bedoeld zijn. Bijna al mijn collega’s hebben een goedverdienende partner of zijn weduwe met een goed weduwenpensioen vanuit de vroegere werkzaamheden van hun overleden echtgenoot. Ik heb letterlijk minstens de helft minder te besteden dan mijn collega’s en dat merk ik zeker wel. De (ski) vakanties en nieuwe kleding en schoenen trekken in hoog tempo aan mij voorbij. De collega’s zonder goedverdienende partner hebben een fulltime aanstelling en verdienen meer dan het inkomen dat ik heb met mijn 80% werken. Ik merk dat het uitgavenpatroon van mijn collega’s wel invloed heeft op mijn beleving van armoede. Bij tijd en wijle voel ik me toch eigenlijk wel een beetje arm, als ik hoor van de hoeveelheden geld die mijn naaste collega’s uitgeven en de (nieuwe) auto’s die ze rijden. Ik bedoel maar, in feite is het relatief, dat gevoel van armoede. Als ik geen tweeverdieners en fulltimers als collega’s had gehad, dan had ik nergens last van gehad.

zaterdag 21 november 2009

Film: de onrendabelen

21/11/2009
Gisteravond op de tv de documentairefilm De Onrendabelen gezien (klik op de link als je hem via uitzending gemist wilt bekijken). Ellen van Spaarblog noemde dit gisteren als kijktip. Ik heb hem daarnet nogmaals bekeken. Het is een lange film van bijna twee uur, dus je moet er wel even voor gaan zitten. De film was zeer de moeite waard. Het ging over het groter wordende verschil tussen arm en rijk. Over het gegeven dat ruim de helft van de kinderen in de grote steden in armoede opgroeien en dat armoede iets is wat generatie op generatie doorgegeven wordt. Ook zien we een ambtenaar van de sociale dienst die ronduit zegt dat je van een bijstandsuitkering niet rond kunt komen. Ik vind de film heel informatief, een aanrader voor iedereen die zich bezighoudt met armoede en de positie van de mensen in het "afvalputje" van de samenleving, maar ook voor iedereen die hart heeft voor de samenleving als geheel. Ik vind sommige gedeelten vrij schokkend, het wordt in ieder geval helemaal duidelijk waarom er zoveel mensen afhankelijk zijn van voedselbanken en dergelijke.
Een heel goede film van de VARA! Doe mij maar meer van hetzelfde, dat zet de mensen aan het denken over de inrichting van deze maatschappij.

vrijdag 20 november 2009

Vrije dag

20/11/2009
Ik dacht dat ik lekker kon uitslapen op mijn vrije dag, maar nee hoor, om half acht vanochtend begonnen de heiwerkzaamheden bij de Albert Heijn hier in de buurt. Daar komt een complex met luxe woningen. Met mijn hoofd diep onder het dekbed toch nog geprobeerd door te slapen, maar nee, het werd helemaal niets! Jammer! Ik heb mijn gehoorapparaten ‘s nachts niet in mijn oren natuurlijk, maar toch was de herrie te groot. Dus hier zit ik dan al weer achter mijn toetsenbord.
Mijn poezen zijn heel dankbaar, kunnen ze fijn lekker eten ;-) Nou ja, heb ik veel tijd om van alles te doen. Ik wil wat administratieve dingen regelen voor mijn moeder en voor mijzelf en verder moet ik nodig weer eens naar de Aldi voor een aantal zaken die ik bij voorkeur bij de Aldi koop.
Vandaag niet zwemmen, dat heb ik dinsdag en donderdagmiddag gedaan. Komende zondag weer. En vanmiddag weer naar mijn moeder, eens kijken hoe het gaat daar in het verzorgingshuis.
Leuk al die reacties gisteren op mijn blogje over bezuinigen op voeding. Sommige gezinnen komen van zo weinig rond!
Isabelle besteedt 60 euro per week met 3 personen.
Jenny – 3 personen + hond -75 euro.
Haas – 5 volwassenen – 100 euro.
Lily – 2 volwassenen en 2 kinderen – 50 euro.
Nou daar kan ik bij in de leer, petje af hoor! Mijn weekbudget is 35 euro voor 1,5 persoon + 2 bejaarde poezen. De laatste tijd lukt het me regelmatig om daar wat van over te houden, maar ik vind het soms niet meevallen, ik zou volgens mij met gemak het driedubbele kunnen uitgeven: heerlijke geitenkaas en oude kaas is ook niet te versmaden, rosbief, verse ananas, verse pistoletjes, croissantjes, een smakelijke entrecote, verse wilde spinazie, gerookte zalm, verse tonijn. Als ik daar over nadenk, dan komt het geld-over-de-balk smijtertje in mij boven. Dat typje is veel minder ecobewust en niet zo vegetarisch ingesteld. Dat typje wil natuurlijk ook direct weer een auto voor de deur, wat een gedoe met bus en fietsen in de storm en de regen! Dat wil je toch niet? Als ik dat typje bij mijn portemonne zou laten, dan gaf ik wel 100 euro per week uit aan voeding en ook nogal wat meer dan nu aan andere zaken.
Niet dat ik echt een gespleten persoonlijkheid heb hoor!

maandag 16 november 2009

16/11/2009
Frugal living vroeg mij naar aanleiding van mijn weekbudget hoe mijn maaltijden er uit zien.
Hier een overzichtje van de afgelopen week.
- maandag 9 november – een portie pasta met spinazie, prei en kaas uit de vriezer. Ik bakte 2 uitjes en bakte daar de pasta in.
- dinsdag 10 november – uit eten met vriendinnen – ik at een visstoofpotje met brie – heel lekker, maar niet uit het boodschappenbudget.
- woensdag 11 november – ingevroren maaltijd spitskool, aardappels en stukjes hamburger (voor 3 personen 2 hamburgers)
- donderdag 12 november – zie maandag
- vrijdag 13 november – zuurkoolstamppot met rookworst
- zaterdag 14 november – maaltijdsalade: rauwkost van heel fijngesneden witte kool, prei, tomaat, halve appel, + in stukjes gesneden gerookte haring en een blikje maxc3xafskorrels. Alles uit de voorraad, behalve de vis.
- zondag 15 november – euroshopper diepvriesspinazie, gebakken aardappeltjes en een omelet van 2 gebakken eitjes per persoon.
- vandaag: soep van een rest spinazie en stukjes gebakken aardappels van gisteren, een rest adukiboontjes (peulvruchten), een gebakken uitje en een blik tomatenstukjes. Waarschijnlijk gooi ik daar nog wat stukjes rode paprika uit de vriezer en een handvol bieslook uit de tuin doorheen.
De spruitjes komen morgen aan de beurt: dan maak ik rijst, met tofu en geroerbakte spruitjes. Mijn bedoeling is om voor 2 keer te koken. Ik maak deze maaltijd met Indiase currypasta.
Voor deze maaltijden gebruikte ik geen voorgesneden groenten, geen voorbewerkte aardappelen, geen A-merken. De meeste maaltijden kwamen de afgelopen week uit de voorraad, koelkast of vriezer.

donderdag 12 november 2009

Meer uren, meer verdienen?

12/11/2009
Ik probeer al enige jaren meer uren te krijgen, zodat ik meer kan verdienen. Op dit moment heb ik een baan van 80%, mij lijkt het ideaal om een baan van 90% te hebben, een tijdelijke uitbreiding naar 100% zou ook prima zijn. Mijn leidinggevende meldde mij iedere keer weer dat ze mij geen extra uren wilde geven, dat zou niet goed voor mij zijn, daar zou ik volgens haar ziek van worden. Ik ben er altijd tegenin gegaan, omdat ik dit onzin vond, ik ben ondanks diabetes goed gezond, maar dit leverde nooit wat op. Op een gegeven moment had ik het helemaal gehad met haar antwoord en ben ik er geruime tijd niet over begonnen. De afgelopen maanden waren er weer uren te verdelen, weliswaar tijdelijk, wegens ziekte vervanging, ouderschapsverlof etc, maar ik had toch zeker belangstelling. Maar ik werd niet benaderd en moest steeds vernemen dat deze uren naar collega’s gegaan waren.
Dus opnieuw aan de bel getrokken, en wat blijkt? Er is een elektronisch preventief dossier uit 2006 van mij waarin staat dat ik wegens complicaties van mijn diabetes binnenkort aan de nierdialyse moet. Verder heb ik al 7 jaar een peesschede-ontsteking aan mijn rechter hand die mij het werken belemmert.
Slik, ik wist niet dat er een dossier van mij was en ik kende deze inhoud al helemaal niet! De informatie klopt niet en is achterhaald. De vinger is sinds drie jaar goed hersteld. En die nierproblemen? Ook geen probleem meer, de beginnende nierproblemen hebben zich gestabiliseerd en geen van de internisten die ik de afgelopen jaren gesproken heb, noemde mogelijke nierdialyse als toekomstbeeld.
Hoe komt dit in het dossier terecht? Ik was destijds nogal ondersteboven van het bericht van de internist dat ik mogelijk in de toekomst nierdialyse zou moeten hebben als mijn bloeddruk niet lager werd. Je denkt altijd dat complicaties iets zijn voor anderen, maar niet voor jou, dat overkomt jou niet. Dus toen mijn aardige, vriendelijke, leidinggevende mij vroeg hoe het bezoek aan de internist gegaan was, heb ik haar verteld wat er gezegd was. Hier heb ik nu enorme spijt van. Het is net een boemerang die mij recht in het gezicht raakt! Ik ben naïef en dom geweest om iets over mijn zorg over mijn gezondheid los te laten.
Beste lezers en medebloggers, als je ooit een wat ongunstig bericht krijgt van een arts, ga een blokje om, bel een goede vriend, mail mij, maar zeg het nóóit, maar dan ook echt helemaal nooit, tegen je aardige, begripvolle leidinggevende. Bijt nog liever een stukje van je tong af dan iets los te laten over jouw (mogelijke gedeeltelijke) arbeidsongeschiktheid in de (verre) toekomst. Ook al is het maar een kleine klacht, maakt niet uit, voordat je het weet heb je in de ogen van deze leidinggevende een ernstig invaliderende kwaal en ga je binnenkort dood.
Ik ga via de arbo-arts proberen mijn dossier te laten opschonen. Misschien is er dan toch nog een uitbreiding van mijn uren mogelijk. Ik heb een afspraak met de arbo-arts aangevraagd.

PS
Ik heb vandaag nagevraagd hoeveel dagen ik in de afgelopen jaren ziek ben geweest. Nou dat was wel indrukwekkend, ik ben vanaf 1 januari 2007, dat is dus bijna 3 jaar, 8 (acht!) werkdagen ziek geweest. Dat bewijst wel dat ik een "zwak poppetje" met een ernstige chronische, invaliderende ziekte ben.
Logisch toch, dat de werkgever mij niet méér wil belasten en geen uitbreiding van uren wil geven?

dinsdag 10 november 2009

Goedkope gezonde voeding

10/11/2009
Als je goedkoop en toch gezond wil eten, dan moet je vooral niet gevoelig zijn voor alle reclameboodschappen die je overspoelen. Reclame in kranten, tijdschriften, tv etc is duidelijk herkenbaar als reclame, maar soms soms komt reclame ook uit een hoek waar je dat helemaal niet verwacht, namelijk uit de hoek van de (voedings)wetenschap. Doordat er bijvoorbeeld in Europa een overschot aan olijfolie is, worden er door de Europese Unie onderzoeken gesubsidieerd, waarin de gezondheidseffecten van deze olie worden bestudeerd. Onderzoeksresultaten die in (semi)wetenschappelijke tijdschriften en kranten etc gepubliceerd worden, geven aan dat er vxc3xa9xc3xa9l gezonde stoffen zitten in olijfolie. Maar, olijfolie is gezond, maar niet gezonder dan slaolie of andere olixc3xabn, die ook gezonde vetten bevatten. Dus wil je gezonde vetten eten, dan is het absoluut niet noodzakelijke om olijfolie te gebruiken, maar kun je bijvoorbeeld ook zonnebloemolie nemen.
Als fruit duur is, of je houdt gewoon niet van fruit, dan neem je wat meer groenten van het seizoen, die zijn vxc3xa9xc3xa9l goedkoper en neem je geen fruit. Aardappeleters Het is maar zeer de vraag of fruit echt zo veel meerwaarde heeft dan door sommige deskundigen beweerd wordt. Zie ook deze Volkskrantblog door Martijn Katan. In spruitjes en andere kolen zit veel meer vitamine C dan in bijvoorbeeld appels of sinaasappels. In wetenschappelijke studies wordt vaak een ongezond levende groep mensen, die geen fruit eet, vergeleken me een groep die heel gezond leeft, niet rookt, veel beweegt, weinig vlees eet en wel fruit eet etc. Het resultaat van zo’n studie is dat fruit eten gezond is, maar misschien heeft het veel meer met andere factoren te maken dat de onderzoeksgroep die geen fruit eet ongezonder is. Misschien ligt dit wel aan hun rookgedrag, alcoholmisbruik of aan het feit dat ze minder bewegen en helemaal niet aan het feit dat ze geen fruit eten. Geen geld voor fruit? Helemaal niet erg dus. In een gekookte aardappel van 100 gram zit 8 milligram vitamine C, in een appel zit 5 milligram per 100 gram. Dus eet aardappels, net als op het schilderij van Vincent van Gogh.
Nog steeds is het zo, dat gevarieerd eten goed is voor mensen. In de ene soort voeding zit wat meer van het ene stofje, in het andere wat meer van weer een ander stofje, dus elke dag wat anders is zeker aan te raden. Maar als je groenten neemt van het seizoen, uit de diepvries of uit conserven, dan hoeft groente niet duur te zijn. Ik heb afgelopen zaterdag net weer 500 gram diepvriesspinazie gekocht voor 35 cent.
En nogmaals, fruit is niet ongezond, integendeel, maar het is niet zo dat je beslist 2 stuks fruit per dag moet eten om gezond te blijven.
Ik vind fruit een lekker hapje voor tussendoor, dus ik neem vandaag een appeltje en een peertje mee die ik beide recent goedkoop gekocht heb in de aanbieding.

vrijdag 6 november 2009

Gratis appels

AppeltjesIk heb van een collega al weer gratis appeltjes gekregen uit haar boomgaard. Deze keer nog meer dan de vorige keer. Het is een hele emmer vol. Ze staan momenteel in de fietsenschuur, om ze zo koel mogelijk te houden. In het weekend ga ik weer heerlijke zelfgemaakte appelmoes maken!
Elke keer dat ik de schuur binnenkom, komt de geur van de appeltjes me tegemoet. Wat moet het bij appelkwekers lekker ruiken!
Gisteravond bij de bushalte op de terugweg van een bezoek aan mijn moeder, heb ik trouwens nog weer 3 jongens zonder jas gezien. Ik ving uit hun gesprek op dat ze het toch wel erg koud vonden. Ik heb me wijselijk niet in het gesprek gemengd

donderdag 5 november 2009

zonder jas

Ik zie de afgelopen dagen veel jongeren zonder jas buiten lopen of fietsen.
Is dit een nieuwe trend? De winter door in je t-shirt of bloesje? Ze hadden ook niet eens een lekker warme trui aan of zo, nee 2 jongeren hadden zelfs een t-shirt aan met korte mouwen. Heel stoer en cool natuurlijk, wel wat heel koel als je het mij vraagt! Ik heb de afgelopen 24 uur wel 5 jongeren zonder jas gezien bij temperaturen van omstreeks 8 graden celcius.
Het is wel lekker goedkoop, maar of het vol te houden is? Geef mij maar een lekker warme jas, handschoenen en eventueel ook nog een muts, toch prettiger in deze tijd van het jaar!
In mijn tijd kon je echt geen hemd dragen en moest je als meisje in minirok en dunne panties naar school als je er bij wilde horen. Ook niet heel erg warm, maar ik droeg er in ieder geval wel een behaaglijke jas overheen.
Misschien hebben deze jongeren nog niet de juiste jas aangeschaft en vinden ze alles beter dan die suffe jas van afgelopen winter?

zondag 1 november 2009

Is de auto vanzelfsprekend?

01/11/2009
Van de week ontving ik van mijn verzekeraar een reclamefolder en die begon zo:
beste mevrouw Zuinigaan, we weten dat uw auto u lief is. Het is niet alleen een apparaat op wielen, het is ook uw vrijheid om te gaan en staan waar u wilt. Of u nu een gloednieuwe of een al gebruikte heeft gekocht, hij is u veel waard.
Mijn mond viel open, is het zo vanzelfsprekend om een auto te hebben? Mijn verzekeraar gaat er helemaal van uit. Ik heb wel een rijbewijs, maar mijn auto heb ik in maart 2008 naar de sloop gedaan, dat is al weer ruim 1,5 jaar geleden.
Ik vind dat er prima te leven is zonder auto. Ik rijd met de bus, de trein en op de fiets en kom overal waar ik wil. OK, het duurt wel langer en van fietsen word je soms nat. Maar zowel mijn portemonnee, als mijn gezondheid, als het milieu hebben er flink voordeel van.
Wat bespaar ik?
Afsschrijving 2200
Motorrijtuigenbelasting 440
Verzekeringspremie 720
Onderhoud 225
Benzine 970
Totale kosten ruim 4.500 per jaar.
Bij deze berekening ben ik uitgegaan van een 10 jaar oude VW Golf. Ik had tot maart 2008 een Golf, die zou nu 20,5 jaar geweest zijn. Ik reed niet zo heel veel, nog geen 10.000 km per jaar. Het is natuurlijk niet zo dat ik nu helemaal geen reiskosten heb. Ik ga wel met bus en trein.
Misschien schaf ik een auto aan als ik oud ben, na mijn 65e of zo. Dan lijkt reizen met de bus en het wachten op tochtige stations mij niet zo’n succes.
Is voor jou autobezit vanzelfsprekend?